ΟΙ ΩΡΕΣ ΤΩΝ ΑΣΤΡΩΝ

Οι "ΩΡΕΣ ΤΩΝ ΑΣΤΡΩΝ" αποτελούν μια ιδιάζουσα περίπτωση βιβλίου. Είναι μεν του Λιαντίνη αλλά δεν εκδόθηκαν από τον ίδιο. Το έργο είναι καθαρά ποιητικό και περιέχει δύο συλλογές ποιημάτων:

1. Την ομότιτλη με το βιβλίο "Ώρες των Άστρων"



2. Την "Όγδοη Μέρα"

Τα ποιήματα των δύο συλλογών τα άφησε ο Λιαντίνης στα "κατάλοιπά του" και τα εμπιστεύτηκε στη σύζυγό του, κ. Νικολίτσα Γεωργοπούλου - Λιαντίνη. Με δική της πρωτοβουλία πέρυσι, καλοκαίρι του 2006, τα ποιήματα είδαν επιτέλους το φως της δημοσιότητας. Αν και πρόσφατα έπεσε στην αντίληψή μου παλιό φιλολογικό περιοδικό, το ΕΠΟΠΤΕΙΑ, αν θυμάμαι καλά, στις σελίδες του οποίου ο ίδιος ο Λιαντίνης είχε δημοσιεύσει ορισμένα από τα ποιήματα αυτά.

Το προλόγισμα της ποιητικής συλλογής του Λιαντίνη επιμελήθηκε προσωπικά η σύζυγός του. Οι αναφορές της στον άντρα της είναι ιδιαίτερα συγκινητικές και αποκαλύπτουν μία σπάνια προσωπική σχέση. Και θα πρέπει εδώ να τονίσουμε ότι υπάρχουν αρκετά στοιχεία που επιβεβαιώνουν και εκ μέρους του Λιαντίνη πως η σχέση τους δεν περιορίστηκε στα τετριμμένα. Η αφιέρωση "Ad Lou exvoto" στο πρώτο του βιβλίο, το "Έξυπνον Ενύπνιον", αλλά και όσα αναφέρει στο τελευταίο γράμμα προς την κόρη τους, την κ. Διοτίμα Λιαντίνη, δείχνουν με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο πως οι δύο αυτοί άνθρωποι συνέπλευσαν σε ωκεανούς ευρύτερους από τους συνήθεις που διοδεύει τις μέρες του ένα συνηθισμένο αντρόγυνο. Χαρακτηριστική και η ακόλουθη φωτογραφία τους από την εκδρομή τους στην Αίγυπτο, το 1995:

Παραθέτουμε ένα διαφωτιστικό για το περιεχόμενο του βιβλίου απόσπασμα από το προλόγισμα της κ. Λιαντίνη:

"Τα ποιήματά του ο Λιαντίνης τα έγραψε από το 1971 μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 80. Στην ερώτησή μου, γιατί δεν τα εκδίδει, μου απαντούσε: Γράφω και δημοσιεύω πλέον ποίηση μέσα από τον πεζό επιστημονικό λόγο. Αυτά θα μείνουν σε σένα, στα κατάλοιπά μου. Πίστευε ότι η αληθινή ποίηση είναι αυτόνομη πηγή ζωής. Αγάπημά της διαλεχτό η μορφή. Το έργο της, ανεπανάληπτο, έχει μέσα του την εντελέχειά της. Ο δημιουργός νικάει το θάνατο με το έργο του. Με έμαθε ότι ο γνήσιος ποιητής ζει την αλήθεια, ότι ο ποιητής φανερώνει την αλήθεια, ότι ο ποιητής πεθαίνει, ότι η φανερωμένη αλήθεια έρχεται στο φως μετά το "θάνατό" του, ότι ο ποιητής ανασταίνεται, ότι τον τραγικό ποιητή συμπληρώνει ο αναστημένος ποιητής."

Στο ίδιο προλόγισμα κατατίθεται και η πικρία της κ. Λιαντίνη για όσα ακολούθησαν την εξαφάνιση του άντρα της:

"Κάποτε οι δείχτες του χρόνου θα γελάνε με πολλά ανεδαφικά και επιπόλαια που γράφτηκαν και ειπώθηκαν για την ζωή του, την κοινή μας πορεία και την πράξη του.* Όμως και τότε δεν θα έχει αλλάξει κάτι.

Νικολίτσα Γεωργοπούλου – Λιαντίνη

Κηφισιά, 1 Ιουνίου 2006

(*Είτε μπροστά σε μικρόφωνα και κάμερες από άγνωστους αυτοανακηρυσσόμενους τιμητές μας, είτε σε ορισμένα «δημοσιογραφικά» γραπτά, είτε στην ανωνυμία του Διαδικτύου)."

Εμείς, η ομάδα του HOMA EDUCANDUS, υπεύθυνη και για το blog ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ, λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη τούτη την κατάθεση ψυχής και μετρώντας μέσα μας τα αισθήματα για το Δάσκαλό μας, όπως και πολλά άλλα που κατά καιρούς έπεσαν (ευτυχώς ή δυστυχώς) υπόψη μας, συνειδητά έχουμε θέσει ως όρο απαράβατο να μην ανήκουμε στους "τιμητές" της οικογένειας του Δημήτρη Λιαντίνη. Και μάλιστα στους ανώνυμους. Θεωρούμε, όπως το έχουμε ξαναγράψει, ότι τέτοιες επιθέσεις σε βάρος της οικογένειας του Δημήτρη Λιαντίνη πλήττουν πρώτα και κύρια τη μνήμη του. Κι αυτός για μας είναι λόγος καθοριστικός να αποφύγουμε την παραμικρή κριτική που θα ρίξει νερό σε τέτοιο μύλο σπίλωσης του ονόματος του Λιαντίνη. Πιστεύουμε επίσης πως η οικογένεια αυτή έχει υποφέρει πολύ και οφείλουμε όλοι όσοι αγαπήσαμε το Λιαντίνη να βοηθήσουμε με κάθε τρόπο "το σπίτι του" να βρει τη γαλήνη που δικαιούται. Και εκτιμούμε πως αυτή η στάση είναι εκ των ων ουκ άνευ για όσους έχουν ειλικρινή πρόθεση να στραφεί επιτέλους το ενδιαφέρον του κόσμου αλλά κυρίως των σοβαρών μελετητών στο έργο του Δημήτρη Λιαντίνη και μόνο σ' αυτό.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το σχέδιο που κοσμεί το εξώφυλλο του βιβλίου δεν είναι απλώς προέκταση του τίτλου. Στα ρεπορτάζ εκείνων των πρώτων ημερών από την εξαφάνιση του Λιαντίνη, θυμάμαι καλά τούτο το σχέδιο... Ήταν στο γραφειάκι του. Κάτω από κρύσταλλο. Ξέρετε πως εκεί μόνο οι πολύ αγαπημένες εικόνες μπαίνουν από έναν συγγραφέα. Ο χάρτης του ουρανού. Τι καλύτερο θα μπορούσε να κοσμήσει το βιβλίο με τα ποιήματά του; Με τις ώρες των άστρων του;

Σχετικά Άρθρα:

1. ΤΟ ΠΡΟΛΟΓΙΣΜΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ κ. ΛΙΑΝΤΙΝΗ



2. Τα βιβλία του Λιαντίνη