Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ

Από το φόρουμ HOMA EDUCANDUS και ανάρτηση του μέλους ΦΩΤΕΙΝΗ με τίτλο Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ, αναδημοσιεύουμε ένα πραγματικά συγκλονιστικό ντοκουμέντο. Πρόκειται για επιστολή του Δημήτρη Λιαντίνη με ημερομηνία 20.1.1997, μικρό δηλαδή διάστημα πριν εξαφανιστεί. (1.6.1998)

Μέχρι τώρα γνωρίζαμε πολύ καλά τι έγραψε ο Λιαντίνης στο τελευταίο γράμμα προς την κόρη του, το γράμμα που δόθηκε στη δημοσιότητα από τις πρώτες κιόλας μέρες της εξαφάνισής του. Από τις λέξεις μάλιστα αυτού του τελευταίου γράμματος πολλοί πρόβαλαν κατά καιρούς τον ισχυρισμό πως ουδεμία αμφιβολία υπάρχει ότι ο Λιαντίνης ανέβηκε στον Ταΰγετο και αυτοκτόνησε. Μα δε βλέπετε, έλεγαν, αφού γράφει: "Πεθαίνω". Δεν μπορεί ένας τέτοιος άνθρωπος να το γράψει και να μην το κάνει.

Την ίδια ώρα είχαμε όμως και τη σθεναρή αντίσταση της συζύγου του Δημήτρη Λιαντίνη, της κ. Νικολίτσας Γεωργοπούλου, που αρνιόταν κατηγορηματικά την εκδοχή πως ο άντρας της πέθανε. Για όσο διάστημα δεν τη γνωρίζαμε προσωπικά, στεκόμαστε κι εμείς πολύ σκεπτικοί μπροστά σε αυτές τις δηλώσεις της. Όταν όμως πια μας δόθηκε η χαρά να τη συναντήσουμε και όταν πολύ περισσότερο έθεσε υπόψη μας πολλά από τα ντοκουμέντα που διατηρεί επιμελώς στο αρχείο της, άρχισε να κλονίζεται η βεβαιότητα που ως τότε είχαμε. Από ένα σημείο μάλιστα και μετά πειστήκαμε πως η κ. Λιαντίνη είχε βάσιμους λόγους να υποστηρίζει όσα έλεγε. Ένα από αυτά είναι και το ντοκουμέντο που σήμερα αναδημοσιεύουμε. Διαβάστε το και θα καταλάβετε το γιατί:

Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ ΚΑΙ ΟΧΙ Ο ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΟΣ, ΠΑΡΑΧΑΡΑΓΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΣΑΛΕΜΕΝΟΣ ΑΥΤΟΧΕΙΡΑΣ


Η παρακάτω επιστολή γράφτηκε από το Λιαντίνη και απεστάλη στον παραλήπτη της στο Μόναχο στις 20. 1. 1997 *.

Κυρία, και κερί και λαμπάδα μου, (Μια και θα με κάψεις).

Σήμερα έβαλα φωτιά στο περιβόλι σου. Προτού μας κάψει η Αφροδίτη, φωτιά της έβαλα στο σπίτι, που λέει ο γερο-Βάρναλης.

Η μέρα ήτανε λαμπρή. Σάββατο, η ώρα 2. Ο ήλιος άστραφτε της τύφλωσης. Και τα βουνά ολόγυρα, η Πάρνηθα κι ο Βριλησός «ένα θριαμβικό κατόρθωμα» της φύσης.
Ράντισα με πετρόλαδο τα φρύγανα και τα έβαλα στην ίσκα. Περιέζωσαν οι φλόγες με βιάση και με αγκούσα τα λιόκλαδα, και σηκώθηκε η πύρινη γλώσσα δώδεκα πήχες. Για μια στιγμή λαμπύρισε και φλογίστηκε και τριζοβόλησε ολόκληρος ο κήπος σου. Ως τα σύρματα την άκρη.

Έ ρε χαημός! Εφώναζα. Τώρα θα’ ρθούνε οι αστυνόμοι και θα κάνουμε χάζι. Έ ρε χαημός! Σαν τη φωτιά που έβαλε ο Αλέξανδρος, και έκαψε το νεκρό του Ηφαιστίωνα. Τότες που έκοψε και σώριασε όλα τα δάση της Ασίας.

Δώδεκα λεφτά εκράτησε το μεγάλο σαλαγητό. Μετά άρχισε να κατεβαίνει. Έτσι θα με κάψεις κι εσύ συλλογίστηκα. Μετά από δέκα εφτά χρόνια. Να με τυλίξει η φάγουσα του Ήφαιστου λαίμαργη, και ν’ ανεβώ αστραπή στον «έμπυρο» ουρανό του Δάντη. Η αγνή και αγνιστήρια φλόγα να τελέσει το καθαρό έργο.
Ίνα πληρωθεί το ρηθέν Ηρακλείτου:

«Πάντα γαρ το πυρ επελθόν κρινεί και καταλήψεται».

Έφτασε, στα τελειώματα, ένα γεροντάκι ανάπηρο και παρακαλούσε να σώσω λίγα ξύλα για το φώκο του. – Ρε παπού! του λέω, τώρα που καήκανε μού ‘ρχεσαι. Τι να σε κάμω. Εμάζεψα με την τζουγκράνα και του κουβάλησα έξω όσα μισοκαμμένα δαυλιά μπόρεσα. Καθώς τα σήκωνα χειρόβολα ένα μού ΄καψε το χιτώνιο το γαλάζιο. Κάνω έτσι, και κάπνιζα σα μελίσσι. Το ΄σβησα βρίζοντας. Μια τρύπα τρεις πόντους. Στο στήθος. Ως το πουκάμισο μου χύθηκε. Έτσι επλήρωσα και το τίμημα για το έργο να σου παστρέψω τον κήπο, που λέει ο λαός.

Α δε στοιχειώσετ’ άνθρωπο, γιοφύρι δε στεριώνει. Την άνοιξη όμως θα περπατάς στις λευκές μαργαρίτες.

Σε περιβολάκι μπαίνω
Μαργαριταροσπαρμένο

Γεια σου και χαρά σου.

Λιαντίνης

Κηφισιά 20. 1. 1997

* Έχει τηρηθεί ευλαβητικά η ορθογραφία και η στίξη του χειρογράφου.

__________________

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ

Σχολιάζοντας την επιστολή αυτή, οφείλουμε πρώτα πρώτα να επαναλάβουμε πως η ύπαρξή της μας ήταν γνωστή εδώ και καιρό. Δεν αποτέλεσε δηλαδή κεραυνό εν αιθρία. Μόνο που ως τώρα δεν είχαμε το δικαίωμα να τη δημοσιοποιήσουμε. Στο σημείο αυτό οι διαχειριστές του blog ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ είμαστε ιδιαίτερα τυπικοί και προσεκτικοί. Και έχουμε σοβαρούς λόγους ιδιαίτερα όταν πρόκειται για ανέκδοτα κείμενα του Λιαντίνη. Πρώτα πρώτα από σεβασμό της νομοθεσίας περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Αλλά και από σεβασμό απέναντι στον ίδιο το Δάσκαλο, καθώς κάποια κείμενά του μπορεί και ο ίδιος να μην ήθελε να έρθουν στη δημοσιότητα πριν πληρωθεί ο κατάλληλος χρόνος.


Τώρα όμως, με δέκα ολόκληρους χρόνους από την εξαφάνισή του κι αφού η σύζυγός του μας δίνει την άδεια, δεν έχουμε κανένα λόγο να αποκρύπτουμε και τέτοια ντοκουμέντα.

Το ιδιαίτερα σημαντικό στοιχείο της επιστολής δεν είναι βέβαια ο παιδικός θα λέγαμε ενθουσιασμός του Λιαντίνη για τη φωτιά που άναψε στον κήπο του. Αλλά η φράση που τονίσαμε με διαφορετικό χρώμα και μάλιστα σε συνδυασμό με την ημερομηνία που γράφτηκε η επιστολή. Επιστολή που όλοι καταλαβαίνουμε σε ποια απευθύνεται, ποια δηλαδή ήταν το κερί του και η λαμπάδα του όπως την προσφωνεί και που εκείνο το διάστημα βρισκόταν για επαγγελματικές υποχρεώσεις στο Μόναχο της Γερμανίας.

Ο Λιαντίνης λοιπόν γράφει ξεκάθαρα στο γράμμα αυτό πως η κυρία που θα παραλάβει την επιστολή θα τον κάψει μετά από "δέκα εφτά χρόνια".

Φανταστείτε τώρα σε ποια θέση βρέθηκε ο παραλήπτης της επιστολής όταν ενάμιση χρόνο αργότερα διάβασε το άλλο γράμμα, το τελευταίο όπως το αποκαλούμε γράμμα του Λιαντίνη. Αντιγράφω χαρακτηριστικό απόσπασμα από αυτό το γράμμα:

[...] Θα δοκιμάσω να πορευτώ τον ακριβό θάνατο του Οιδίποδα. Αν όμως δεν αντέξω να υψωθώ στην ανδρεία που αξιώνει αυτός ο τρόπος, και ευρεθεί ο νεκρός μου σε τόπο όχι ασφαλή, να φροντίσεις με τη μανούλα και το Διγενή, να τον κάψετε σε ένα αποτεφρωτήριο της Ευρώπης.

Έζησα έρημος και ισχυρός.

Λιαντίνης

Ημερομηνία στο γράμμα αυτό δεν υπήρχε. Κάτι παράξενο για τις συνήθειες του Δημήτρη Λιαντίνη που σε όλα του γράμματα έγραφε και την ημερομηνία. Όπως το είδαμε και στο άλλο που έστειλε στο Μόναχο.

Και ρωτάμε το απλό και το αυτονόητο. Ο άνθρωπος που είχε διαβάσει και το άλλο γράμμα, όταν πια πήρε στα χέρια του και το δεύτερο, τι νομίζετε πως σκέφτηκε; "Θα με κάψεις" έγραφε ο Λιαντίνης στο πρώτο, "να κάψετε τον νεκρό μου" (αν ευρεθεί... σε τόπο όχι ασφαλή) ζητούσε στο δεύτερο.

Αν λοιπόν δεχτούμε ότι ο Λιαντίνης δεν ήταν ο άνθρωπος που άλλα έγραφε και άλλα έκανε, αυτό το βασικό ισχυρισμό που κάποιοι προβάλλουν για να αποδείξουν πως αυτοκτόνησε, τότε πραγματικά θα βρεθούμε σε μεγάλο δίλημμα. Δίλημμα που σχετίζεται στενά με την ανεύρεση του "σκελετού" στον Ταΰγετο τον Ιούλιο του 2005 και με τη μαρτυρία του ανθρώπου που αποκάλυψε το σημείο εύρεσης. Εκείνος κατέθεσε στις αρχές πως ο Λιαντίνης του ζήτησε να αποκαλύψει το σημείο μετά από εφτά χρόνια, δηλαδή το 2005. Ενώ στην πρώτη του επιστολή δήλωνε πως θα τον κάψουν σε δέκα εφτά χρόνια, δηλαδή το 2014.

Βρισκόμαστε μόλις στο 2008 και δεν μπορούμε να παραστήσουμε τον Τειρεσία και τους ομότεχνούς του για το τι θα συμβεί μετά από έξι χρόνια... Το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε ήταν να διευκολύνουμε τη δημοσιοποίηση του ντοκουμέντου. Κι ο καθένας ας βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.

Τέλος, για να γίνει πλέον παραστατική η σκηνή που περιγράφει ο Λιαντίνης από τον κήπο του σπιτιού του, δημοσιεύουμε και την παρακάτω φωτογραφία που είχαμε και στο παρελθόν ξαναδημοσιεύσει:

Είναι την ίδια περίπου περίοδο που συνέβη και το περιστατικό με τη φωτιά. Εδώ βέβαια βλέπουμε τη διαδικασία του ποτίσματος, το αντίθετο θα λέγαμε από την πυρπόληση... Κι ανάμεσα, ανάμεσα στο πυρ και στο νερό, υπήρξε η αναγέννηση του κήπου. Συμβολικό; Βεβαίως συμβολικό. Όπως τα πάντα στη φιλοσοφία του Δημήτρη Λιαντίνη. Και μόνο μέσω συμβολισμών μπορεί κανείς να τον προσεγγίσει όσο αβέβαια και αν νιώθει τα βήματά του...

_____________

Διευκρίνιση:

Ο κήπος που "πυρπολήθηκε" ήταν του άκτιστου ακόμη τότε οικοπέδου της οικογένειας Λιαντίνη - λίγα μέτρα μακρύτερα από το ως τότε σπίτι και τον κήπο που βλέπουμε το Δημήτρη Λιαντίνη να ποτίζει.

________________________

• 14/2/2010 ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η ανάρτηση αυτή αναδημοσιεύεται από το blog ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ. Ημερομηνία αρχικής ανάρτησης: 26/11/2008. Είναι καίριας σημασίας καθώς το ντοκουμέντο που περιλαμβάνει ανέτρεψε πολλά που ως τότε πιστεύαμε για το Λιαντίνη, αιτιολογώντας και τον τίτλο: Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ - όπως σημείωνα και όταν έγινε η δημοσίευση του ντοκουμέντου στο φόρουμ HOMA EDUCANDUS. Δες περισσότερα εδώ.