Παρόμοια όπως απευθύνονται στην πόα του κήπου, στην πούντα της αυγής, στις φαγωμένες ροβόλες, στα ζώα του δάσους και στα ζώδια τ’ουρανού:
Νυξ δ’ επήλθε κακή σκοτομήνιος.
Στη νύχτα της φύσης ο Οδυσσέας αποδέχεται το μοιράδι του με καρτερία και με υπομονή.
Όπως κατανυχτικός συλλειτουργεί ο Νοέμβρης στη γεωμετρημένη λιτανεία του σύμπαντος.
Στα χερουβείμ της Αθηνάς, που τον προπέμπουν στο καταχείμωνο καθώς τους ναυτιλλομένους τα άστρα των Διοσκούρων, λατρεύει τις ελλάμψεις της σοφίας του.
Σ’αυτή τη σοφία –τη θεοπρεπιά του ανθρώπινου Ελάχιστου – στρέφει κατά καιρούς τους δέκτες του κινδύνου.
Και λαβαίνει σήματα και τις αποτροπές μπροστά στα στραβά μονοπάτια. Με πάντοτε έναυλα στα ώτα τα «γρηγορείτε» των φυλάκων. Όταν στα τείχη ανατριχιάζει το πετσί του αγέρα.
Μέσα στη νύχτα προχωρεί μαζί με τη νύχτα. Ακούγοντας στο κανάλι το ασύρματο μήνυμα της πορείας. Όπως αιώνες μετά και ο λατινικός του επίγονος:
“ Nox ruit” Aenea. »
- Διαβάστε περισσότερα για την αποστολή του κειμένου στη σχετική συζήτηση του φόρουμ HOMA EDUCANDUS.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου