ΜΑΘΗΤΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ ΛΙΑΝΤΙΝΗ ΓΙΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

"Ίνα λάμψη το χρυσό φως της αληθείας"

Μια μαθητική έκθεση του Δημήτρη Λιαντίνη λάβαμε σήμερα από τη σύζυγό του ως δώρο χριστουγεννιάτικο. Μας συγκίνησε ιδιαίτερα αυτή η τρυφερή κίνηση. Πολλά έχουμε ως τώρα διαβάσει από το χέρι του. Είναι όμως η πρώτη φορά που έχουμε μπρος μας ένα μαθητικό του κείμενο. Δάσκαλοι κι εμείς, καταλαβαίνετε ότι σκύψαμε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον στο γραπτό του.

Πιότερο από κάθε άλλη φορά μπορέσαμε να προσεγγίσουμε την τρυφερή ψυχούλα του δεκατετράχρονου τότε παιδιού, που εμείς μόνο ως ενήλικα και περασμένο από καιρό από το μεσοστράτι της ζωής προλάβαμε να γνωρίσουμε. Α, δεν μπορείτε να καταλάβετε τι σημαίνει αυτό το δώρο για μας. Πόσα μας αποκαλύφθηκαν για τον μετέπειτα σπουδαίο άντρα, συγγραφέα και στοχαστή. Ποιους πρώιμους σπόρους των σκέψεων και των συναισθημάτων του συλλέξαμε με ευλάβεια για το ερμάρι με τους κώδικες που ελπίζουμε κάποτε να ξεκλειδώσουν το μεγάλο αίνιγμα που μας άφησε...

Θέλουμε για τούτο να εκφράσουμε βαθύτατο το ευχαριστώ μας προς την κυρία Νικολίτσα Γεωργοπούλου Λιαντίνη. Καλύτερο δώρο δε θα μπορούσε να μας κάμει. Και δανειζόμενοι τις εκφράσεις του μαθητή Δημητρίου Νικολακάκου της ευχόμαστε:

Να δεχθεί την αυριανή μέρα με ευτυχία διασπαρμένη στην ψυχή και το μειδίαμα ζωγραφισμένο στα χείλη.
Και εξ ιδίων:

Χαρές μονάχα να χτυπούν την πόρτα της και δύναμη η ζωή να της χαρίζει για να φέρει εις πέρας το επίπονο και σπουδαίο έργο της.

Για την ίδια, την αγαπημένη μας Διοτίμα και το γλυκύτατο Μυρτιλλάκι, κρατάμε στην καρδιά μας θέση εξαιρετική και από κει τες στέλνουμε τις καλύτερες ευχές μας για τις μέρες αυτές.

_______________

Τίτλος της έκθεσης: "Χριστός Γεννάται". Γράφτηκε στις 12 Δεκεμβρίου του 1956, στις Κροκεές. Θυμίζουμε ότι εκεί ο Δημήτρης Λιαντίνης, και τότε Δημήτριος Νικολακάκος, παρακολούθησε τις πρώτες τάξεις του γυμνασίου.

Η γλώσσα εκείνη την εποχή ήταν υποχρεωτικά η απλή καθαρεύουσα. Τη γνώμη του μετέπειτα φιλολόγου Δημήτρη Λιαντίνη τη γνωρίζουμε για το θέμα αυτό. Η μαθητική του έκθεση μάς δίνει την ευκαιρία να διαπιστώσουμε και μερικά από τα βιώματα που διαμόρφωσαν αργότερα την επιστημονική του θέση.

Πίσω από τις γραμμές ανιχνεύουμε πλούσια σκέψη και υπερχειλίζον συναίσθημα που αγωνιά να εύρει διέξοδο μέσα από τους αυστηρούς μορφικούς τύπους. Τα λάθη αναπόφευκτα. Δε θελήσαμε να διορθώσουμε κανένα. Με ποιο δικαίωμα άλλωστε; Εξάλλου στο χειρόγραφο που θα παραθέσουμε θα δείτε με το γνωστό ερυθρό χρώμα τις διορθώσεις του δικού του καθηγητή. Εμείς όμως μπροστά στο Λιαντίνη, ακόμη και στο παιδί των δεκατεσσάρων ετών, νιώθουμε μαθητές του και τίποτε άλλο. Και με αυτό το δέος σας παρουσιάζουμε το κείμενο, ελπίζοντας να αποφύγαμε λάθη κατά τη μεταφορά του κειμένου από το χειρόγραφο.

Το κείμενο όπως θα διαπιστώσετε μοσχοβολά αγάπη στον άνθρωπο και προσήλωση στα ιδανικά που αφιέρωσε τη ζωή του. Το εντυπωσιακό στην παιδική του αυτή έκθεση είναι η αναφορά στο σκότος και στο φως με τέτοιο μάλιστα τρόπο που να επιρρώνεται θαυμαστά μια από τις τελευταίες του φράσεις:

"Ετοίμασα τούτη την ώρα βήμα- βήμα ολόκληρη τη ζωή μου, που υπήρξε πολλά πράγματα, αλλά πάνω από όλα εστάθηκε μια προσεκτική μελέτη θανάτου"

Παράλληλα διακρίνουμε την αγωνία του για την αρετή να κάνει τα πρώτα της βήματα και να προσπαθεί να βρει απαντήσεις σε όσα μέχρι τότε του έχουν μαθημένα. Αχ, πόσο μέσα μας βροντοφωνάζει τούτη η έκθεση την κατοπινή του γοερή κραυγή ενάντια στις θρησκείες... Και όσα σχετικά μας έχει ειπωμένα.

Κι άλλο τόσο βλέπουμε εκείνο το "δε δίνω σε κανένα σας το δικαίωμα να πει πως είναι καλύτερος χριστιανός από μένα, αλλά εγώ τον έχω καθαρό το Χριστούλη μέσα μου." Καθαρό σαν και το Χριστούλη που περίμενε να γεννηθεί εκείνα τα Χριστούγεννα του 56.. Μισό αιώνα πριν. Για να σώσει τον κόσμο! Και δείτε πώς... Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που ο μαθητάκος του τότε αποφάσισε λίγα χρόνια αργότερα να πράξει ο ίδιος... Α, δε θα σας χαλάσω την έκπληξη. Καλύτερα να τα διαβάσετε μόνοι σας από το πρωτότυπο.

Και με το μειδίαμα ζωγραφισμένο στα χείλη και την ευτυχία σπαρμένη στην ψυχή σας...


Έκθεσις 5η


Εν Κροκεαίς τη 12 – Δεκεμβρίου 1956


«Χριστός γενάται»


Ανατρέχοντες εις την πολυκύμαντον και πολυποίκιλον ιστορίαν της παγκοσμιότητος, θα εύρωμεν μεγάλης και κοσμοϊστορικής σημασίας σταθμούς, οίτινες επέρδασαν λείαν επ’ αυτήν και προεκάλεσαν γεγονότα άξια προσοχής με σειμειώσεως.

Πας εις δε, κατά το ύψος της των διανοητικών γνώσεών του, θεωρεί άλλους μεν εκ της μεγαλυτέρας σημασίας, άλλους δε μικροτέρας. Εκείνος όμως που εν ταις διανοίαις όλων θεωρείται μεγαλυτέρας από πάσης απόψεως και άπαντες κλίνομεν ευλαβώς το γόνυ μας ενωπίον του, είναι η γέννησις του Σωτήρος ημών, Χριστού.

Είναι το μεγάλο γεγονός που επέφερε πραγματικήν αναστάτωσιν και ήλλαξε κυριολεκεικώς τον ρουν της ιστορίας. Η επίτευξις της εφέσεως των τότε ανθρώπων. Η άφιξις του θεανθρώπου η εν αδημονία ανεμένετο.

Απ’ την φάτνην ην εγεννήθη διεσπάρη εις στα πέρατα της οικουμένης το γλυκύ φως της σωτηρίας και της ελπίδος.

Γεννηθείς εν σπηλαίω, ουχί δ’ εν πολυτελεστάτω λίκνω που ανεμένετο το ερεβώδες σκότος της νυκτός ανετκατεστάθη δια απλέτου ουρανίου φωτός. Άγγελοι δε κατερχόμενοι εκ του ουρανού ήδων το λαμπερό γεγονός την μεγάλην παλιγγενεσία των ανθρώπων. Ουρανός και γη ηγάλλετο.

Μόνον οι άνθρωποι οι μικροί και τιποτένοι ενώπιον του ασυγρίτου μεγαλείου της φύσεως, κατεπλάγησαν και επτοήθησαν, αγνοούντες το μέγα γεγονός.

Ήρχετο στο κόσμον ο μονογενής υιός του θεού ίνα σώση τους ανθρώπους απ’ τον βόρβορον της αμαρτίας και χαρίση εν αυτοίς την αιωνίαν ευτυχίαν η ίπτατο λείαν μακρυά αυτών εν μεγάλη απόσταση απ’ αυτούς, οίτινες περιβαλλομένοι στους πλοκάμους του εωσφόρου είχον επιπέσει στην απύθμενον άβυσσον της αμαρτίας και εξαθλιώσεως.

Κατεβάς δε ο πολυεύσπλαχνος θεάνθρωπος ίνα σώση αυτούς, διδάσκων την αλήθειαν και νουθετών αυτούς, ίνα επιστρέψουν στην οδόν της ευτυχίας, εδέχθη αγγογύστως και μειδιών να ανέλθη στας ανώτατας βαθμίδας της εξαθλιώσεως και του μαρτυρίου, εν τέλει ίνα λάμψη το χρυσό φως της αληθείας και ίνα βασιλεύση στη γη η ευημερία.

Είναι πλέον μεγίστη η σημασία της ημέρας ην αφίχθη ο Χριστός εις τον κόσμον και έτι μεγαλύτερος ο ιερός σκοπός της. Πάντες δε οι άνθρωποι γιγνώσκοντες την μεγάλην της αξία, την θεωρούν ως μία εκ των μεγαλυτέρων θρησκευτικών εορτών και εορτάζεται λαμπρώς. Προ ημερών προετοιμάζονται ίνα τους δεχθή με την ευτυχίαν διεσπαρμένην στην ψυχήν και το μειδίαμα ζωγραφισμένο στα χείλη.

• ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΑΥΘΕΝΤΙΚΟ ΤΟ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΟ  https://educandus.forumgreek.com/h16-page

___________________________________

22/2/2010 ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Αναδημοσίευση από το blog ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ - ημερομηνία αρχικής ανάρτησης: 24/12/2007