Δικαιολογίες ικανές να πείθουν τους αφελείς ή και όσους δε θέλουν να μάθουν την αλήθεια. Όμως υπάρχουν οι αντικειμενικές αποδείξεις για να γελοιοποιούν και όσους λένε τις δικαιολογίες και όσους τις χάφτουν ή παριστάνουν ότι τις χάφτουν.
Εις επίρρωση λοιπόν το κάτωθι από το αρχείο της εφημερίδας ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ που δεν είναι ούτε επαρχιακής εμβέλειας ούτε από αυτές που τις διαβάζουν τρεις και ο κούκος:
Το τελευταίο καταφύγιο του Λιαντίνη
Της ΛΙΑΝΑΣ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΥ
Ένας μικρός Ταΰγετος στήθηκε το περασμένο Σάββατο στις Κεχριές Κορινθίας. Η αυλαία στη μυστηριώδη υπόθεση του θανάτου του καθηγητή Δημήτρη Λιαντίνη έπεσε πριν από μία εβδομάδα, όταν η χήρα του, Νικολίτσα Λιαντίνη, τέλεσε εκεί την ταφή του.
Την προηγουμένη, είχε παραλάβει μόνη της τη σορό από τον ιατροδικαστή Φίλιππο Κουτσαύτη, αφού είχε πλέον ταυτοποιηθεί το DNA.
Η ταφή τελέστηκε χωρίς να είναι παρόντα τα αδέλφια του καθηγητή -τα οποία και δεν γνωρίζουν το παραμικρό- ή κάποιος άλλος από το περιβάλλον του. Γιατί όμως, αφού η τελευταία του επιθυμία ήταν να τον κάψουν (σ.σ. το γράμμα προς την κόρη του πριν εξαφανιστεί, τελείωνε: «Να φροντίσεις με τη μανούλα και τον Διγενή να με κάψετε σε ένα αποτεφρωτήριο της Ευρώπης) αυτό δεν έγινε σεβαστό; Σύμφωνα με πληροφορίες από το στενό περιβάλλον του καθηγητή, που δεν επιδέχονται αμφισβήτηση, το σώμα του ήταν σε τέτοια κατάσταση που η καύση ήταν αδύνατη.
Αυτό που δημιουργεί πολλά ερωτήματα είναι το πότε πέθανε ο Λιαντίνης. Ο ιατροδικαστής δεν κατέληξε σε κάποιο ακριβές συμπέρασμα, διότι οι συνθήκες στον Ταΰγετο, όπου βρέθηκε το πτώμα τον περασμένο Ιούλιο (υψόμετρο, χιόνια κ.λπ.), δεν βοηθούν. Ενα ακόμη στοιχείο που περιπλέκει την κατάσταση και κάνει πολλούς να πιστεύουν ότι ο Λιαντίνης δεν προέβη αμέσως στην αυτοχειρία, είναι ένα ποτήρι που βρέθηκε δίπλα του. Πρόκειται για ένα μπλε κρυστάλλινο «προσωπικό» ποτήρι που είχε στο σπίτι του στην Κηφισιά και το οποίο «εξαφανίστηκε» μυστηριωδώς από εκεί μετά την εξαφάνιση του ιδίου.
Η ακριβής αιτία θανάτου δεν έχει ακόμη διευκρινιστεί. Παρ' όλο που στη σπηλιά βρέθηκαν τρεις άδειες ταμπλέτες γνωστού υπνωτικού, το συγγενικό του περιβάλλον θεωρεί μάλλον απίθανο να «έφυγε» με αυτόν τον τρόπο. Τα τοξικολογικά ευρήματα έχουν σταλεί στη Θεσσαλονίκη και τα αποτελέσματα αναμένονται σε δύο μήνες.
Με πέτρες από τον Ταΰγετο και λευκές ποταμίσιες το μνήμα του Λιαντίνη
Εκτός από το ποτήρι βρέθηκαν δίπλα στον Λιαντίνη ένα νάιλον που μέσα είχε τα γυαλιά του, μια ελληνική σημαία και δύο βιβλία του. Μέσα σε ένα από αυτά, την «Γκέμμα», στη σελίδα 170 βρέθηκε και ένα εντελώς προσωπικό γράμμα προς τη γυναίκα του, το οποίο αρχίζει: «Λου μου, τώρα να μη με χαιρετάς γιατί δεν χαίρομαι...» και τελειώνει «να ζήσεις χαρούμενη και να συλλογάς τα χρόνια...».
Οσον αφορά τον τάφο, πρόκειται για ένα... ασυνήθιστο μνημείο. Είναι μια κατασκευή από πετρώματα που μεταφέρθηκαν από τον Ταΰγετο και ποταμίσιες λευκές πέτρες (σ.σ. έλεγε στο γράμμα προς τη Διοτίμα «παντρεύτηκα τον ποταμό και τον άνεμο»). Η δε μαρμάρινη στήλη που έχει τοποθετηθεί στο κέντρο είχε ανευρεθεί στο παρελθόν από τον καθηγητή στον κήπο του εξοχικού του στις Κεχριές. Επάνω η κ. Νικολίτσα Λιαντίνη χάραξε τα εξής: ΣΗΜΑ (που σημαίνει τάφος) Δ. ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ 1942-2005. Από κάτω υπάρχουν οι δύο τελευταίες λέξεις της Γκέμμας, «...έζησα την αλήθεια», με τον γραφικό χαρακτήρα του καθηγητή.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 26/08/2005
_____________________________
Είτε τους αρέσει λοιπόν, είτε και δεν τους νοιάζει, η ουσία είναι πως εκόμισαν γλαύκας εις Αθήνας. Εκείνοι που παριστάνοντας ότι από δημοσιογραφικό ενδιαφέρον έφεραν στο φως της δημοσιότητας το έγγραφο της εξέτασης του dna, τόσο σε τμήμα οστού του σκελετού όσο και σε δείγμα από συγγενείς του Λιαντίνη πρώτου βαθμού, τρία και πλέον χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα στις 20 Οκτωβρίου 2008. Παραπροπέρσινα ξινά σταφύλια που λέγει και ο σοφός λαός μας και μία τρύπα στο νερό ο μέγας δημοσιογραφικός άθλος!
ΟΙ ΛΕΙΜΩΝΕΣ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου