Ποιος έγραψε βιογραφία για το Λιαντίνη; Απάντηση στον κ. Ντάλτα

Ποιος έγραψε βιογραφία για το Λιαντίνη; 

Αυτή την ερώτηση δέχτηκα χθες και μάλιστα σε αίθουσα δικαστηρίου από το γνωστό ποινικολόγο κ. Ντάλτα. Ερώτηση που αναγκάστηκε να αποσύρει και δυστυχώς να μην μπορέσω κι εγώ να του δώσω ολοκληρωμένη απάντηση. Την καταθέτω λοιπόν εδώ. Ανοιχτή και δημόσια και προς κάθε κατεύθυνση.

Και για όσους γνωρίζουν από Λιαντίνη και για όσους τον ανακάλυψαν προσφάτως. Όπως για παράδειγμα ο κ. Ντάλτας που στην αγόρευσή του αργότερα μας ενημέρωσε ότι ένα μήνα πριν ήξερε για το Λιαντίνη όσα είχαν παίξει τα κανάλια και τον θεωρούσε όπως πολλοί άλλοι που αγνοούν το Δάσκαλό μας έναν ακόμη τρελό.

Τι άλλαξε τον τελευταίο μήνα; Ο κ. Ντάλτας λόγω υπόθεσης που ανέλαβε  ήρθε σε επαφή με ένα βιβλίο, ογκώδες είναι αλήθεια, και που χτες μου το κούναγε επιδεικτικά και ρωτούσε αν ξέρω κανέναν άλλο που έγραψε βιογραφία για το Λιαντίνη!

Προφανώς ήταν εκείνος που δε γνώριζε τι εστί βιογραφία, αλλιώς δε θα αποκαλούσε το συγκεκριμένο βιβλίο με αυτό τον όρο. Εξάλλου και το ίδιο το βιβλίο δεν ισχυρίζεται πως αποτελεί βιογραφία και στο μέσα μέρος του οπισθόφυλλού  του αναφέρει πως πρόκειται για δημοσιογραφική έρευνα και μάλιστα τέτοια έρευνα που συνιστά μυθιστόρημα αληθινό. Μεταξύ μας, πιο πετυχημένο χαρακτηρισμό δε θα μπορούσαν να βρουν!

Μιλώ για το βιβλίο που έγραψε ο δημοσιογράφος Δημήτρης Αλικάκος και το τιτλοφόρησε "Λιαντίνης - Έζησα έρημος και ισχυρός" και που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί βιογραφία και μάλιστα του Δημήτρη Λιαντίνη.

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από τα απλά. Αυτά που γνωρίζει και ένας μαθητής δημοτικού και διδάσκω κι εγώ στους μικρούς μαθητές μου. Διότι μπορεί να μην είμαι ειδική στο DNA αλλά ως εκπαιδευτικός γνωρίζω τουλάχιστον να διακρίνω τα διάφορα είδη των βιβλίων. Και παραθέτω τον ορισμό της λέξης όπως τον αναφέρει ο αναγνωρισμένος γλωσσολόγος κ. Μπαμπινιώτης στο λεξικό του:

βιογραφία: η γραπτή εξιστόρηση της ζωής και του έργου ενός [συνήθως σημαντικού] προσώπου (αφηγηματική, μυθιστορηματική)

Και ρωτώ λοιπόν εγώ: Το βιβλίο του κ. Αλικάκου εξιστορεί τη ζωή και το έργο του Λιαντίνη ώστε να το θεωρήσουμε βιογραφία;

Θα σημειώσω μάλιστα ότι προσωπικά δε διάβασα τον τελευταίο μήνα το συγκεκριμένο βιβλίο. Αλλά την πρώτη κιόλας μέρα που κυκλοφόρησε. Δηλαδή στις 25/5/2006. Και από τότε και μέχρι σήμερα, για εφτά δηλαδή χρόνια, το έχω διαβάσει ξανά και ξανά εντοπίζοντας μάλιστα αβλεψίες, λάθη ή και παραχαράξεις ακόμη στοιχείων και ντοκουμέντων και γεγονότων. Και φυσικά το τεράστιο κενό στη ζωή του Λιαντίνη. Το βιβλίο μας τον παρουσιάζει αναλυτικά όσο ήταν ακόμη γνωστός ως Νικολακάκος μα από την ώρα που γίνεται Λιαντίνης, ελάχιστα πια μαθαίνουμε γι' αυτόν.

Κι απορώ με τον διακεκριμένο ποινικολόγο, τον κ. Ντάλτα, που ως βιογραφία θέλησε να το παρουσιάσει χτες στο δικαστήριο. Δεν είδε τι γράφεται στο μέσα μέρος του οπισθόφυλλου;

Εις επίρρωσιν αναφέρω και το λινκ του εκδοτικού οίκου, όπου και αναφέρεται το ακριβές περιεχόμενο από το οπισθόφυλλο: 

http://www.livanis.gr/ViewShopProduct.aspx?id=251635

Για πρώτη φορά στο φως η ζωή του πιο πολυσυζητημένου νεοέλληνα στοχαστή, που η εξαφάνισή του συγκλόνισε το πανελλήνιο το καλοκαίρι του 1998.
Ανέκδοτες προσωπικές επιστολές που φανερώνουν μια σπάνια στάση ζωής, συνεντεύξεις με ανθρώπους που τον γνώρισαν, σημειώσεις του, προσωπικά ημερολόγια, φωτογραφίες, ντοκουμέντα και μία μαρτυρία-αποκάλυψη φωτίζουν το χρονικό ενός σχεδίου που ξεπερνά κάθε φαντασία.
Η δημοσιογραφική έρευνα του Δημήτρη Αλικάκου για τον καθηγητή Δημήτρη Λιαντίνη συνιστά ένα αληθινό μυθιστόρημα.

Προφανώς ο ένας μήνας που είχε στη διάθεσή του να μελετήσει  τη δικογραφία για την υπόθεση που θα υπερασπιζόταν δεν ήταν αρκετός. Τι άλλο να πω; Προσωπικά όμως, ως εκπαιδευτικός, και διδάσκοντας στους μικρούς μαθητές μου και φιλαναγνωσία, τους εφιστώ την προσοχή στο πώς προσεγγίζουμε ένα βιβλίο. Αυτόν τον τρόπο που αναφέρεται και εδώ:

http://www.mikrosanagnostis.gr/gwniadaskalwn.asp

Σημαντικό είναι επίσης, ειδικά για τα μικρότερα παιδιά, να έρχονται σε επαφή με βιβλία, να τα πιάνουν, να τα ξεφυλλίζουν, να μαθαίνουν, να αντλούν πληροφορίες από το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο. Έτσι θα ξέρουν πώς να διαλέξουν βιβλία σε ένα βιβλιοπωλείο ή μια βιβλιοθήκη. 

Αν αυτό το διδάσκουμε και στα μικρότερα παιδιά, να αντλούν πληροφορίες από το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο, τότε εμείς οι μεγάλοι τι πρέπει να κάνουμε; Να βαφτίζουμε βιογραφία ένα βιβλίο που το ίδιο αναφέρει ότι είναι δημοσιογραφική έρευνα;