ΥΠΟΘΕΣΗ ΕΡΤ ΚΑΙ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ...

Αναδημοσίευση από το γκρουπ που έχουμε στο face book

https://www.facebook.com/groups/336441787356/

Τελικά ο καθένας από την απόφαση του ΣτΕ κατάλαβε ό,τι τον βόλευε και δικαίωσε το Λιαντίνη. Έχουμε πρόβλημα με τη γλώσσα... Βαβέλ έχουμε καταντήσει. Οι λέξεις έχασαν το νόημά τους και ο ευγενικός νους του ανθρώπου αντί για homo sapiens καταδεικνύει πόσο σάπιος κατάντησε ο σημερινός άνθρωπος.

Έτσι ενώ ο υπουργός Στουρνάρας και αρμόδιος να εκτελέσει την απόφαση του ΣτΕ λέγει πως επικυρώθηκε η απόφαση της κυβέρνησης για νέο φορέα και απόλυση των 2.600 και πλέον υπαλλήλων, άλλοι πανηγυρίζουν πως πέρασε των αγανακτισμένων πολιτών το αίτημα να μείνει ανοιχτή η ΕΡΤ. Ποια είναι τελικά η αλήθεια;

Ανάμεσα σε Τρίτη και Τετάρτη χάθηκε η αληθινή μας μέρα, που λέει και ο ποιητής και έξοχα ανέλυσε ο Λιαντίνης. Κυριολεκτικά ίσως, γιατί μεσάνυχτα της περασμένης Τρίτης μαυρίσανε και οι οθόνες στις τηλεοράσεις μας...

Για όποιον λοιπόν γνωρίζει στοιχειώδη ελληνικά, η κατάσταση έχει ως εξής:

1. Οι τηλεοράσεις των σπιτιών μας θα αρχίσουν και πάλι να δείχνουν ΕΡΤ. Όχι όμως την ΕΡΤ που ξέραμε και σίγουρα όχι την ΕΡΤ της τελευταίας εβδομάδας με το υποτίθεται ελεύθερο πρόγραμμα.

2. Οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ παραμένουν απολυμένοι και μαζί καταργήθηκε και το ΔΣ της ΕΡΤ, πλέον η διαχείριση του φορέα ανήκει στον αρμόδιο υπουργό Οικονομικών και τον υφυπουργό. Αυτοί είναι αρμόδιοι λέει το ΣτΕ για την άμεση επαναλειτουργία της ΕΡΤ.

Άρα όσοι αυτοί την ώρα είναι στα στούντιο της ΕΡΤ και μεταδίδουν το όποιο πρόγραμμα, είναι παράνομοι και η Πολιτεία με βάση την απόφαση του ΣτΕ έχει κάθε δικαίωμα να τους απομακρύνει και να στείλει στη θέση τους όσους θεωρεί σωστό ο κ. Στουρνάρας και ο υφυπουργός του. Δηλαδή και μόνο η παραμονή τους στο ραδιομέγαρο είναι παράνομη και φυσικά μπορούν να ασκηθούν και ποινικές κυρώσεις για κατάληψη δημόσιας περιουσίας.

Από την άλλη το ΣτΕ ξεκάθαρα λέει ότι αποδέχεται την ίδρυση νέου φορέα, ΝΕΡΙΤ ή όπως αλλιώς θα ονομαστεί, και που η κυβέρνηση τις τελευταίες μέρες έχει ανακοινώσει πως μπορεί να λειτουργήσει άμεσα ακόμη και σε διάστημα μίας εβδομάδας. Και με τις γνωστές βεβαίως συνέπειες της ίδρυσης του νέου φορέα, την απόλυση εκατοντάδων εργαζομένων της παλιάς ΕΡΤ. Ποιοι και πώς θα προσληφθούν στο νέο φορέα, άγνωστο. Με τι καθεστώς λειτουργίας; Άγνωστο.

Ποια είναι λοιπόν η μόνη ουσιαστική αλλαγή από την απόφαση του ΣτΕ; Ότι το σχέδιο της κυβέρνησης θα προχωρήσει με ανοιχτή αυτή τη νέα ΕΡΤ που ο κ. Στουρνάρας και ο υφυπουργός του θα θέσουν σε λειτουργία. Όχι με την ΕΡΤ την παλιά και σίγουρα όχι με την ΕΡΤ αυτής της εβδομάδας.

Έτσι ο πρόεδρος των εργαζομένων (της ΠΟΣΠΕΡΤ δηλαδή), κ. Καλφαγιάννης, δήλωσε από χτες το βράδυ πως ο αγώνας συνεχίζεται.

Τι λένε τώρα οι πολιτικοί αρχηγοί της συγκυβέρνησης, Βενιζέλος και Κουβέλης, είναι αδιάφορο. Και τροφή για νέους μύθους στα αφτιά των αφελών. Αρκεί όμως κάποιος να κοιτάξει τις δημοσκοπήσεις και τι λένε για ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ για να ερμηνεύσει σωστά τις δηλώσεις. Προσπαθούν να ανεβάσουν τα ποσοστά των κομμάτων τους και φυσικά σε καμία περίπτωση δε θέλουν να οδηγηθεί η χώρα σε εκλογές. Αυτό εξάλλου το έχουν δηλώσει και οι δύο.

Εννοείται ότι εκλογές δε θέλει και η ΝΔ.

Ποιος όμως θέλει εκλογές; Μας το είπε ο κ. Τσίπρας χτες βράδυ στο Σύνταγμα.

Ενώ απλή λογική λέει ότι εκλογές δεν επιθυμεί και το ΚΚΕ. Τι να του προσφέρουν;

Συμπέρασμα; Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κάθε λόγο να μην καταλαβαίνει την απόφαση του ΣτΕ. Προτιμά να παραμένει στη φαντασίωση ότι επιτέλους θα γίνει ο Αλέξη πρωθυπουργός. Και ως δια μαγείας θα σώσει τη χώρα...

Αγαπητοί φίλοι αυτού του γκρουπ. Στο βαθμό που πραγματικά ασχολείστε με τη φιλοσοφία του Δημήτρη Λιαντίνη, πρέπει να απεγκλωβίσετε τη σκέψη σας από τα κόμματα και να σκεφθείτε με καθαρή λογική και ως Έλληνες. Ο κομματισμός και οι φατρίες έχουν διαλύσει το σύγχρονο ελληνικό κράτος. Και οι βολευτές (sic) από όποιο κόμμα και αν προέρχονται, ακόμη και από την αριστερά. Πολύ δε περισσότερο εκείνοι οι βουλευτές που ακολουθούν τα εβραϊκά πρότυπα του φασισμού και όχι της δημοκρατίας.

Αυτό δηλαδή που χρειάζεται είναι μια επανάσταση εσωτερικού τύπου, είναι παιδεία και είναι το ΣΥΝ ΑΘΗΝΑ και χείρα κίνει. Και αυτό που έλεγε ο Καζαντζάκης, ότι μόνος εγώ χρωστώ να σώσω τον κόσμο. Γρηγορείτε λοιπόν. Μη γίνεστε μωρές παρθένες που την πέφτουν για ύπνο. Πάντα ανοιχτά, πάντα άγρυπνα τα μάτια της ψυχής μας. Στις νέες Θερμοπύλες που μας έταξε η μοίρα και στη νέα Σαλαμίνα που θα ακολουθήσει. Οι έλληνες, σας θυμίζω, τις μάχες που κέρδισαν τις κέρδισαν με τα στρατηγήματα. Θεμιστοκλής στη Σαλαμίνα, Κολοκοτρώνης στα Δερβενάκια και πάει λέγοντας. Το αρχέτυπο δηλαδή του Οδυσσέα είναι αυτό που στις δύσκολες στιγμές σώζει το λαό μας.

Μόνο που ο δικός μας Οδυσσέας αποκαρτερεί εδώ και χρόνια κι εμείς είμαστε μόνοι μας μπρος στο χάος. Αλλά και με Τα Ελληνικά του και τη Γκέμμα του για τους αιώνες που εκείνος δε θα υπάρχει...

______________________________

ΥΓ - σχόλιο από την ίδια ανάρτηση

Ξέρω πως κάποιοι πάλι θα θεωρήσουν πως μια τέτοια ανάρτηση δεν αρμόζει στο γκρουπ του Λιαντίνη... Τι να κάνουμε; Μόνο οι δημαγωγοί καταφέρνουν να τα έχουν καλά με όλους. Άμα λες την αλήθεια και τα σύκα σύκα θα συναντήσεις και αντιδράσεις. Όπως και να το κάνουμε όμως ήταν ο Λιαντίνης που διακήρυξε το εν αρχή ην η πράξις. Κι εμείς είμαστε εδώ με αυτή τη λογική και όχι για να παπαγαλίζουμε Λιαντίνη. Είμαστε εδώ γιατί εκείνος μας ζήτησε στο όνομα του Νίτσε, του δασκάλου του, να ξεχάσουμε εκείνον και να βρούμε τον εαυτό μας. Και μόνο τότε θα τον ξανασυναντήσουμε:

"Μονάχος μου φεύγω τώρα, μαθητάδες μου, λέει ο Νίτσε. Κι εσείς τραβάτε από δω μονάχοι σας. Έτσι το θέλω. Τώρα σας λέω, να χάσετε εμένα, και να βρείτε τον εαυτό σας. Και μόνο τότε, σα θα μ΄ έχετε αρνηθεί, θα ξαναρθώ κοντά σας."

Και είμαστε εδώ στρατευμένοι στη λογική του Λιαντίνη πως δε χρειάζεται οπαδούς που θα τον ακολουθούν τυφλά. Μα συντρόφους που θα φορτωθούν το δικό τους σταυρό:

«Εγώ τραβάω το δρόμο εκείνο που είπε ο Χριστούλης: Ει τις εθέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω στο σταυρό αυτού και ακολουθείτω μοι». 

Είμαστε εδώ γιατί αγαπάμε μεν το Λιαντίνη και τη φιλοσοφία του αλλά και γιατί είμαστε έλληνες. Και με τον τρόπο που εκείνος όρισε το Υπάρχειν Ελληνικός:

«Να υπάρχεις Ελληνικός δηλώνει τέσσερες τρόπους συμπεριφοράς: 

Ότι δέχεσαι την αλήθεια που έρχεται μέσα από τη φύση. Όχι την αλήθεια που φτιάχνει το μυαλό των ανθρώπων. 

Ότι ζεις σύμφωνα με την ηθική της γνώσης. Όχι με την ηθική της δεισιδαιμονίας και των προλήψεων.

 Ότι αποθεώνεις την εμορφιά. Γιατί η εμορφιά είναι δυνατή σαν το νου σου και φθαρτή σαν τη σάρκα σου. 

Και κυρίως αυτό: ότι αγαπάς τον άνθρωπο. Πώς αλλιώς! Ο άνθρωπος είναι το πιο τραγικό πλάσμα στο σύμπαν.» 

(Από τον πρόλογο των Ελληνικών) 

Δεν μπορεί λοιπόν στις σημερινές συνθήκες που ο άνθρωπος υποφέρει και βασανίζεται και καταπατούνται τα βασικά δικαιώματά του, εμείς να επιλέγουμε την εκ του μακρόθεν αμπελοφιλοσοφία. Και ειδικά ο νέος άνθρωπος. Γιατί θυμόμαστε πως ο Δάσκαλός μας δεν έφυγε για ταξιδάκι αναψυχής ούτε γιατί τον νίκησε η απογοήτευση. Η πράξη της εξόδου του ήταν κορυφαία και ακραία διαμαρτυρία για το έγκλημα σε βάρος της νέας γενιάς. Αυτό το έγκλημα τον σκότωσε:

«Η τελευταία μου πράξη έχει το νόημα της διαμαρτύρησης για το κακό που ετοιμάζουμε εμείς οι ενήλικοι στις αθώες νέες γενεές που έρχουνται. Ζούμε τη ζωή μας τρώγοντας τις σάρκες τους. Ένα κακό αβυσσαλέο στη φρίκη του. Η λύπη μου γι’ αυτό το έγκλημα με σκοτώνει.» 

Κι εμείς για το έγκλημα αυτό έχουμε χρόνια πριν ορκιστεί να πάρουμε εκδίκηση...

Αυτό ορίζει την παρουσία μας και στο διαδίκτυο. Είμαστε στρατιώτες στη μάχη που ξεκίνησε ο Λιαντίνης. Και ο καθείς με τα όπλα του, που είπε ο ποιητής. Πολεμώντας όχι για το Λιαντίνη ως πρόσωπο αλλά για όσα είπε και κυρίως για όσα έκανε.

Συνειδητά αποποιούμαστε την άρρωστη περιέργεια να μάθουμε πώς πέθανε, αν πέθανε, τι λέει το dna. Ούτε μας ενδιαφέρουν σαχλές λεπτομέρειες της ζωής του Λιαντίνη. Πχ τα ραβασάκια σε διάφορες αγαπητικές της νιότης του και άλλα ροζ σενάρια. Μας ζήτησε να μείνει ΑΙΝΙΓΜΑ ΚΑΙ ΔΩΡΟ η πράξη του και αυτό κάνουμε. Σεβόμαστε το αίνιγμα που δημιούργησε, έτσι κι αλλιώς όλες οι έρευνες αποδεικνύουν πως αίνιγμα άλυτο είναι, και επιμένουμε στο δώρο. Στο φιλοσοφικό στοχασμό που μας χάρισε και στο παράδειγμα που μας έδωσε.