Σήμερα λέω να σας γράψω ένα γράμμα. Γιατί σε γράμμα ή μάλλον σε μήνυμα φίλου θέλω να απαντήσω. Το παραθέτω χωρίς πολλά πολλά έτσι όπως το διάβασα λίγο πριν στο φατσοβιβλίο:
Καλημέρα Μαρία. Νομίζω ότι πρέπει να βρεις και να προσέξεις στον τοίχο μου μια ανάρτησή μου με ένα youtube με την ομιλία του Λιαντίνη "Ο θεός πέθανε". Ίσως θα έπρεπε εσύ να απαντήσεις σε κάποια σχόλια επειδή το έχεις δουλέψει το θέμα. Καλή Κυριακή.
Δεν έχει σημασία ποιος φίλος το έγραψε. Έτσι κι αλλιώς δε μου ζητά προσωπική απάντηση αλλά να λάβω μέρος σε διάλογο. Τέτοια όμως η ερώτηση που κρίνω σκόπιμο να την απαντήσω με ανάρτηση στο ιστολόγιο. Και ίσως όχι όπως θα περίμενε ο φίλος μου. Γιατί η απάντηση δε θα είναι στα σχόλια που του άφησαν μα στον ίδιο που ανέβασε το βίντεο. Σκόπιμο όμως να παραθέσω και τα σχόλια που βρήκα στον τοίχο του. Και κάτω από το βίντεο για το θεό που πέθανε...
ΠΡΩΤΟ ΣΧΟΛΙΟ: Όποιος πιστεύει στο Θεό, έχει μέσα του έναν νεκρό Θεό. Όποιος δεν πιστεύει στο Θεό, έχει μέσα του έναν νεκρό άνθρωπο. Όποιος πιστεύει αλλά και δεν πιστεύει στο Θεό, έχει μέσα του ζωντανό το νόμο της φύσης. Απλά, καταληπτά, και στα μέτρα του ανθρώπου ζει το θαύμα του κόσμου." Δ. Λιαντίνης
Χθες στις 3:37 π.μ. · Μου αρέσει! · 1
ΔΕΥΤΕΡΟ ΣΧΟΛΙΟ Πάλι παραφράζεται ο Νίτσε; χαχαχαχαχα Τι θανατολάγνος είναι αυτός!
Χθες στις 4:07 π.μ. · Μου αρέσει!
ΤΡΙΤΟ ΣΧΟΛΙΟ (από τον ίδιο χρήστη που έκανε και το δεύτερο) Στην προσπάθεια να πείσει τον εαυτό του ότι όλα πεθαίνουν, έκλασε τόσα πόμολα που πήγε και αυτοκτόνησε γιατί δεν άντεξε να περιμένει το θάνατο. ίσως ο πιο θανατοφοβικός "φιλόσοφος" που πάτησε τη γη. Τόσο ανάξιος λόγου που αν δεν πέθαινε τόσο "θεατρικά" δεν θα τον ήξερε ούτε η μάνα του σήμερα.
Χθες στις 4:14 π.μ. · Μου αρέσει! · 1
Στην ουσία δηλαδή ο φίλος μου ήθελε να απαντήσω στον άνθρωπο που έγραψε το δεύτερο και τρίτο σχόλιο. Σε έναν άνθρωπο άγνωστο σε μένα. Και να του πω τι; Πως έχει λάθος γνώμη για το Λιαντίνη;
Και τι με νοιάζει εμένα τι γνώμη έχει ο χι και ο ψι και για το Λιαντίνη και για όποιον ή ό,τι άλλο; Και ειδικά για το Λιαντίνη: Μου ανέθεσε εμένα ο Δάσκαλος να τον υπερασπίζομαι και μάλιστα στα ιντερνέτια και κάνοντας κουβεντολόι καφενείου με τον κάθε τυχάρπαστο;
Δεν πάνε πολλές μέρες που μου ζήτησαν κάτι ανάλογο. Να απαντήσω και πάλι στο διαδίκτυο και σε κάποιον που με άρθρο του στο Βήμα κατακρεουργούσε τη Γκέμμα και το Λιαντίνη μαζί. Αρνήθηκα και πάλι. Γιατί πιστεύω πως ούτε μου ανήκει τέτοιος ρόλος ούτε και με ενδιαφέρει (πλέον) να μπλέκω σε διαλόγους τέτοιου είδους. Άποψη που στηρίζεται σε εμπειρία και πράξη και όχι αυθαίρετη. Τέτοιοι διάλογοι δεν οδηγούν πουθενά. Και είναι αυτό που τόνισα πριν, κουβέντες καφενείου. Κουβέντες δηλαδή που ο Λιαντίνης μας δίδαξε να τις αποφεύγουμε.
Αντίθετα από το Λιαντίνη μάθαμε να ζούμε έρημοι και ισχυροί. Όπως μάθαμε ότι πρέπει να τραβήξουμε το δρόμο μοναχοί μας, να αφήσουμε το δάσκαλο και να βρούμε τον εαυτό μας. Και μόνο τότε θα ξαναγυρίσει κοντά μας. Έτσι ακριβώς όπως το παράγγειλε και ο δικός του δάσκαλος, ο Νίτσε. Κι ακόμη δεν πρέπει να ξεχνάμε την άλλη φοβερή κουβέντα του, δανεισμένη από τον Ιησού το Ναζωραίο, πως όποιος θέλει να τραβήξει το δρόμο του Δασκάλου του θα πρέπει να σηκώσει το δικό του σταυρό. Και από τα σχόλια της Γκέμμας για το περίφημο "ει τις θέλει οπίσω μου ελθείν" παραθέτω αυτούσια τα λόγια του Λιαντίνη:
"Αυτές οι δύο προτάσεις του Ιησού πρέπει να κατανοούνται και να εφαρμόζουνται στην κυριολεξία. Η παραχάραξή τους από τους χριστιανούς σημαδεύει το θεμελιώδες σημείο διαστροφής και ψευτισμού της διδασκαλίας του. Αντίθετα η κυριολεκτική τους κατανόηση και πράξη φέρνει τον Ιησού ομόφρονα και γείτονα με το πνεύμα της αττικής τραγωδίας των ελλήνων." ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ - ΓΚΕΜΜΑ, 263
Κι εγώ ρωτώ. Όλους εκείνους που θέλουν να ασχολούνται με το Λιαντίνη. Γιατί με αυτούς και μόνο βρίσκω νόημα και λόγο να κουβεντιάζω για το Λιαντίνη. Οι άλλοι που χωρίς να γνωρίζουν το Λιαντίνη βγάζουν κρίσεις και τον αποκαλούν θανατολάγνο, θανατοφοβικό και θεατρίνο ο ένας, επικίνδυνο παιδαγωγό, ρατσιστή και παράφρονα ο άλλος ανήκουν απλά και κατανοητά στην κατηγορία του ου γαρ οίδασι. Και πολύ ορθά κατά τη γνώμη μου υποστηρίζουν τέτοιες κατηγορίες. Σάμπως και οι αρχαίοι παππούδες δεν πίστευαν πως ο Δίας τους πετάει κεραυνούς και ο θυμωμένος Ποσειδώνας αρπάζει την τρίαινα και όποιον πάρει ο χάρος; Δεν ήξεραν οι άνθρωποι. Και έπλεκαν μύθους. Με την άγνοια λοιπόν και τη μυθολογία δεν έχω καμιά δουλειά να τα βάλω. Και το έχω ξαναπεί: Όσοι δεν ξέρουν το Λιαντίνη, ας πάνε να τον διαβάσουν. Αρχή και τέλος και από το "άγιο Πρωτότυπο" που ζήτησε και ο ίδιος. Και μετά ας βγάλουν την κρίση τους. Μετά, ως γνώστες του αντικειμένου και εκείνοι και εγώ, ας πιάσουμε και διά-λογο. Πώς αλλιώς;
Έτσι και συνεχίζω ρωτώντας μόνο όσους λένε πως ασχολούνται με το Λιαντίνη. Πως τον έχουν μελετήσει και κατέχουν καλά τι είπε και τι υποστήριξε.
Ποια η γνώμη τους για τα βίντεο που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο με ομιλίες, διαλέξεις και αποσπάσματα βιβλίων ή και άλλα κείμενα και ντοκουμέντα του Λιαντίνη; πχ επιστολές, φωτογραφίες κλπ;
Ποιος ο ρόλος τους; Τι προσφέρουν;
Κι επειδή το ερώτημα είναι πολύ γενικό και δεν μπορούμε συλλήβδην όλα τα βίντεο που κυκλοφορούν να τα βάλουμε στο ίδιο τσουβάλι, θα προλάβω ξεκινώντας την απάντηση με το "εξαρτάται".
Εξαρτάται από το περιεχόμενο, το πώς παρουσιάζεται, το σκοπό που υπηρετεί, ποιος και γιατί το ανέβασε, σε ποιους απευθύνεται, κάτω από ποιες συνθήκες προβάλλεται και χίλια άλλα. Τα βασικά όμως περιγράφονται από τις λέξεις: ΤΙ; ΠΩΣ; ΠΟΥ; ΠΟΤΕ; ΠΟΙΟΣ; ΓΙΑΤΙ;
Ερωτήματα που οφείλουν να επεκταθούν και στο αυθεντικό γεγονός που καταγράφει το βίντεο.
Και για να καταλάβετε τι εννοώ με τούτο το τελευταίο, θα πω ένα παράδειγμα. Ξέρουμε όλοι πως όταν ο Λιαντίνης έφυγε από το σπίτι του, την 1η Ιουνίου 1998, η σύζυγός του ανακάλυψε ένα γράμμα και που απευθυνόταν στην κόρη του ζεύγους, τη Διοτίμα. Μόνο που το γράμμα αυτό εντός τεσσάρων ημερών έφτασε στις εφημερίδες και το διάβαζε ο κόσμος όλος (που λέει ο λόγος):
Και σε ρωτώ. Για ποιον το έγραψε το γράμμα ο Λιαντίνης; Για την κόρη του ή για τον κόσμο όλο;
Σαφέστατα μπορούμε να ρωτήσουμε και ποιος το έδωσε στους δημοσιογράφους, γιατί το έδωσε, πώς το έδωσε κλπ. Μα εγώ σε ρωτώ για το αυθεντικό γεγονός της επιστολής. Για τον ίδιο το Λιαντίνη που την έγραψε. Και όμοια σε καλώ να αναρωτηθείς και για τα βίντεο από τις διδασκαλίες του και όλα τα άλλα.
Πας εσύ στο youtube και βλέπεις όλο χαρά μια διδασκαλία του Λιαντίνη. Έχεις σκεφτεί ποτέ ότι μοιάζεις λιγάκι έστω με εκείνον που κολλάει το μάτι του στην κλειδαρότρυπα μιας κρεβατοκάμαρας; Ή ξέρεις μονάχα να διαμαρτύρεσαι όταν η κρεβατοκάμαρα είναι η δική σου και το μάτι στην πόρτα κάποιου άλλου; Έχεις δηλαδή αναρωτηθεί αν είσαι άξιος (και δες πάλι εδώ τι γράφει στη σελίδα 263 της Γκέμμας για το άξιος) να δεις την όποια διδασκαλία του Λιαντίνη; Για σένα την έκανε θαρρείς; Εσένα ήθελε να διδάξει;
Ξέρεις, ο Λιαντίνης ήταν αρκετά ιδιόρρυθμος σε τέτοια θέματα. Παράδειγμα θα σου αναφέρω που το έχω ζήσει. Να ρωτάει επίτηδες ερωτήσεις που ήξερε ότι θα σκανδαλίσουν κάποιους από τους ακροατές της αίθουσας. Και όταν αυτοί έβγαιναν έξω αγανακτισμένοι, ο Λιαντίνης να δηλώνει πως τώρα που μείναμε αυτοί που πρέπει, συνεχίζουμε! Καταλαβαίνεις; Δεν ήθελε να μιλάει με όποιον να 'ναι. Ούτε καν να διδάσκει όποιον να 'ναι. Διάλεγε με ποιους θα μιλήσει, ποιους θα διδάξει, τι θα πει στον καθένα, πώς θα το πει, πότε, γιατί...
Εκτός και θαρρείς πως τυχαία έκανε τη διάλεξη για τη Φιλοσοφική Θεώρηση του Θανάτου σε γιατρούς και μάλιστα στρατιωτικούς. Ήξερε σε ποιους μιλούσε, το είχε με απόλυτη ακρίβεια (αυτή είναι η προσωπική μου άποψη) σχεδιάσει, και αυτό αποδεικνύεται και από όσα λέγει στη συγκεκριμένη διάλεξη. Δε μιλάει μόνος του. Μιλάει σε γιατρούς:
Η μία είναι ότι η μέθοδος που θα χρησιμοποιήσουμε για να επεξεργαστούμε το πρόβλημά μας, έρχεται καθαρά από τις μεθόδους των θετικών επιστημών. Απευθύνομαι σε γιατρούς, και ξέρετε τι σημαίνει μέθοδος θετικών επιστημών: Λαμπορατόριο! Εδώ δεν έχει παίξε γέλασε και έτσι και αλλιώς. Διότι αν το φάρμακο, δεν είναι φάρμακο, θα ‘ναι φαρμάκι. Θα είμαστε, δηλαδή, τόσο ακριβολόγοι σχετικά με τη μέθοδο, γιατί το θεωρώ πρώτης σπουδαιότητας, όχι μόνο για μια συζήτηση, για μια διάλεξη, για μια ομιλία, για μια διδασκαλία, αλλά και στις καθημερινές μας σχέσεις, τη μέθοδο που χρησιμοποιούμε για να ‘ρχόμαστε σε επικοινωνία με τους άλλους, είναι το πρωτεύον. Η μέθοδος! Κι αν έχουμε μια τέτοια διαφωνία κι ένα τέτοιο αλαλούμ, στις καθημερινές μας σχέσεις είναι ακριβώς γιατί δεν έχουμε μέθοδο. Το πιο δύσκολο πράγμα, έχουν να λένε οι ειδικοί, είναι ο διάλογος. Να κάνεις ένα διάλογο, είναι τρομερά δύσκολο πράγμα. Συνήθως όταν κάνουμε διάλογο, ακούμε ο καθένας τη δική του φωνή, δεν ακούμε τον άλλο, κάνουμε δηλαδή δύο παράλληλους μονολόγους.
Καταλαβαίνετε βρε παιδιά (ας μου συγχωρεθεί η φράση, κουσούρι επαγγελματικό) τι λέει εδώ ο Λιαντίνης; Ή θέλετε ερμηνεία;
Και μου ζητάτε μετά εμένα να πάω να πιάσω κουβεντούλα καφενείου με τον κάθε τυχάρπαστο του διαδικτύου για κοτζάμ Λιαντίνη και για τα ιερά και τα όσια που μας δίδαξε; Δε θα το κάνω. Κι όχι γιατί το είπε ο Λιαντίνης, (όχι δηλαδή τάδε έφη) μα γιατί το δοκίμασα και έπαθα και έμαθα. Έτσι λέω.
Πάει λοιπόν ο άλλος και βρίσκει το βίντεο. Ας αφήσουμε στην άκρη, όπως το κάναμε και με την επιστολή προς τη Διοτίμα που κατέληξε λαϊκό ανάγνωσμα, τις ερωτήσεις ποιος πήγε, πώς πήγε, γιατί κλπ. Παίρνει το βίντεο από μια διάλεξη προς στρατιωτικούς γιατρούς και το πετά στο διαδίκτυο. Να το δει και η κυρα Κατίνα της γειτονιάς και ο ζαχαροπλάστης από τον Κολωνό. Να το δει και ο μπούλης που τρέφει πισινό, μασουλώντας το απογευματινό του καρπουζάκι. Και να λέει το μακρύ του και το κοντό του. Ο ίδιος μπούλης που όταν του πέταξα κατάμουτρα το όστις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού, τα πήρε στο κρανίο και έβαλε στόχο ζωής να με κυνηγάει στο διαδίκτυο και να με βρίζει με ό,τι κατέβαζε το ακατοίκητο κεφάλι του.
Είδες; Δε σου λέω λόγια του αέρα. Παθός και μαθός είμαι.
Και αυτή δυστυχώς είναι η ιστορία με τα βίντεο. Ίδια με την ιστορία και "στα ιμάτιά του έβαλαν κλήρο". Του βούτηξε όποιος μπόρεσε και τα έκανε πάσα στο διαδίκτυο και δυστυχώς σε πολλές περιπτώσεις με τα "ρούχα του βασιλιά" έκαναν ρόμπα το Λιαντίνη. Να λένε και να διαβάζουμε σε βάρος του ό,τι κοτσάνα και σαχλαμάρα θες.
Όπως και τα σημερινά που διάβασα στο φατσοβιβλίο, για το θανατολάγνο και θανατοφοβικό Λιαντίνη. Και που ήθελες, καλέ μου φίλε, να με βάλεις και σε διάλογο με αυτό το βούρλο. Μα δε φταίει το ... βούρλο! Εσύ φταις. Εσύ που πήγες και αναδημοσίευσες άκριτα και απερίσκεπτα μια διδασκαλία του Λιαντίνη. Κι έπειτα, ως άλλος μαθητευόμενος μάγος, τρέχεις και ζητάς βοήθεια γιατί τα κόλπα τα μαγικά δεν έπιασαν και τα έκανες μούσκεμα. Ζητάς από μένα, που έχω λες ασχοληθεί με το θέμα, (τιμή μου τέτοια αναγνώριση και σε ευχαριστώ) να έρθω να ξελασπώσω την κατάσταση.
Το λες αυτό σε μένα. Που όταν πήγα στο Λιαντίνη να ρωτήσω μια μόνο λεξούλα, με έστειλε αδιάβαστη να ψάχνω μοναχή μου στα λεξικά. Και περιμένεις πως δεν πήρα το μάθημά μου. Και θα κάνω τώρα το αντίθετο. Αμ δε.
Βέβαια εγώ δεν είμαι Λιαντίνης. Και δε θέλω να είμαι. Και δε σου απάντησα με μόνο πέντε λέξεις που μου είπε εκείνος και μου άλλαξε ολάκερη τη ζωή και την κοσμοθεωρία μου και κυρίως τη στάση και την τακτική μου. Δεν είμαι, το παραδέχομαι, τέτοιος μάγος του λόγου και της διδασκαλίας. Μα και συ δε με ρώτησες μια μόνο λέξη. Εσύ μου ζήτησες να απαρνηθώ ολόκληρο το Λιαντίνη. Ή τουλάχιστον αυτά που είναι για μένα ο Λιαντίνης.
Όπως και να έχει. Λέω τώρα να αλλάξω τον τρόπο και να περάσω από τις μειξολυδιστί στις δωρικές αρμονίες. Και σε μια απάντηση άλλου τύπου και άλλου ποιού και κατηγορίας.
Το βίντεο που ανέβασες, για το πέθανε ο θεός, και που δεν καταδέχτηκα να δω βλέποντας ποιος το είχε ανεβάσει στο youtube, αλλιώς θα μου ερχόταν κατακέφαλα ο κεραυνός του Λιαντίνη:
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ, ΓΚΕΜΜΑ, σελίδα 57 και 58
Τώρα εσύ φέρε τις αποστομωτικές αντιρρήσεις σου. […]
Εντάξει. Δε διαφωνώ μαζί σου. Αλλά στο δικό μου ζητούμενο όλα ετούτα που λες είναι σκύβαλα, και τσάνταλα, και αφουσιά. Ανάθεσε στους δημοσιογράφους να σου τα εξηγήσουν. Και στους ιεροκήρυκες.
Εγώ το πρόβλημα το βλέπω από τη σκοπιά του στοχαζόμενου και του πάσχοντα. Γιατί, αν θέλεις να σου τελειώσω όσο μελαγχολικά αρμόζει στο θέμα, θα σου θυμίσω και τούτο:
Στη διαδικασία της ψυχικής μετάλλαξης του ανθρώπου που περιγράφουμε, και στην τροπή του από το φυσικό στο αφύσικο, ο Αυνάν είναι η αρχή. Το τέλος όμως ξέρεις ποιο είναι; Είναι το aids, φίλε.
Ένα αυτό. Και ένα ακόμη:
Τρεις είναι σήμερα οι πληγές που πεθαίνουν την Ελλάδα, όπως η πανούκλα εσάρωνε τη Θήβα στην εποχή του ανίδεου Οιδίποδα. Οι πολιτικοί, οι δάσκαλοι, και οι δημοσιογράφοι με όλα τα ιδιωτικά Media. Πρόκειται για τρεις ορδές συφοράς, που είναι να παλουκώνεις τη μία και να πατταλεύεις την άλλη. Οι δάσκαλοι βέβαια είναι περισσότερο θύματα, παρά θύτες. Γιατί επί γενεές τώρα έχουν γίνει τα ακούσια όργανα μιας πονηρής θρησκευτικής και πολιτικής οδηγίας, που καταστάθηκε παράδοση, και δεν αλλάζει με τίποτα πια.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ, Γκέμμα, σελ. 260
Είναι που λες φίλε, άνοιξη του 2008. Έχει σημασία το πότε. Και το πώς ήμουν τότε. Αν θέλουμε να μιλάμε με μέθοδο και όχι να αναλωνόμαστε σε νεφελοκοκκυγίες. Ήμουν που λες εντελώς αηδιασμένη από τους δημοσιογράφους και το σινάφι τους και όσα δεινά είχαν προκαλέσει στη μνήμη του Δημήτρη Λιαντίνη. Και πέφτω τυχαία πάνω σε τούτη τη φωτογραφία:
Κυρίως όμως έχει σημασία το σχόλιο που τη συνόδευε:
Αν έφυγε ο Πάνας από την Αρκαδία
σ' αυτή τη σπηλιά κρύβεται
μαζί με τις νύμφες!
Αλλά και ο τίτλος της ανάρτησης: Τέθνηκε Μέγας Παν;
http://labastia.blogspot.gr/2008/04/blog-post_11.html
Καταλαβαίνεις τώρα. Ναι; Έχεις διαβάσει το κεφάλαιο ΠΕΘΑΝΕ Ο ΘΕΟΣ στη Γκέμμα. Έχεις διαβάσει εκεί και για το Μέγα Πάνα που τέθνηκε. Και πως:
"Στην ηλικία της ιστορίας και του πολιτισμού ο θάνατος του Πανός σηματοδοτεί το τέλος της εφηβείας και της ανδρείας του ανθρώπου. Όσα μεγαλεία και να ζήσει κανείς πια μετά τα σαράντα του, τα καλά χρόνια περάσανε. Ό,τι απομένει είναι το τραβάμε ολοταχώς για την παραλυσία και την αθλιότητα των γερατειών. Σκουληκομυρμηγκότρυπα. Φτου!" ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ, ΓΚΕΜΜΑ, 218
Σου λέω δεν ξέρω και δε με ενδιαφέρει τι λέει το βίντεο που αναδημοσίευσες. Και τη Γκέμμα έχω μελετήσει, και το ίδιο το αηδόνι έχω ακούσει με τα αυτιά μου. Μου αρκούν και μου περισσεύουν.
Και μου άρκεσε και μου περίσσεψε για τον ίδιο λόγο και η φωτογραφία από τη σπηλιά που κρύβεται ο Πάνας. Για να φορτώσω τα μπογαλάκια μου στην πλάτη και το νοικοκυριό μου ολόκληρο σε φορτηγό και να έρθω να τον συναντήσω. Στα ίδια τα μέρη που κρύβεται.
Χτες, 2 του Φλεβάρη, ο φίλος που τράβηξε αυτή τη φωτογραφία και έγραψε και το σχόλιό της, είχε γενέθλια. Ο Μιχάλης ο Πασιάκος. Έκανες και εσύ like όπως είδα στο αφιέρωμα που ανέβασα για τα γενέθλιά του. Ξέρεις λοιπόν για τι άνθρωπο μιλάω!
Βέβαια, αν δεν είχα μελετήσει Λιαντίνη, αν αγνοούσα όσα δίδαξε για το θάνατο του θεού και το δικό μας, απλά θα θαύμαζα την ωραία φωτογραφία του Μιχάλη. Ή το πολύ πολύ κάποιο καλοκαίρι που θα ερχόμουν στη Θεσπρωτία για διακοπές, να του ζητούσα να με πάει ως εκεί. Να δω και μονάχη μου το ωραίο θέαμα. Δε θα προχωρούσα στο απαρνησάσθω την ως τότε ζωή μου και να βουτήξω το δικό μου σταυρό και να τρέχω στα βουνά της Ηπείρου.
Όσοι όμως μαθητεύσαμε κοντά στο Λιαντίνη, ξέρουμε πως εν αρχή ην η πράξις. Και όχι ο λόγος. Όπως ξέρουμε ότι πρέπει να βρούμε τον εαυτό μας και όχι να μείνουμε προσκολλημένοι στο τι είπε ο Λιαντίνης και πολύ χειρότερα να παπαγαλίζουμε βίντεο από το youtube. Κι ας παραβλέψω ότι ανέβηκαν εκεί με σκοπιμότητα τέτοια, που εμένα μου προκαλεί τάση για εμετό και οργή τόση τουλάχιστον που ένιωσε ο Ιησούς όταν είδε τους εμπόρους στο ναό και άρπαξε το φραγγέλιο. Κι έρχεσαι εσύ, πρωί πρωί την Κυριακή, να μου πεις να πάω να σχολιάσω και από πάνω το εν λόγω βίντεο. Και να τα βάλω με ποιον; Με τα θύματα και της δικής σου απερίσκεπτης ενέργειας και των άλλων που ανέβασαν το βίντεο τα άθλια κίνητρα.
Σε ποια δική σου εσωτερική ανάγκη ανταποκρίθηκε η αναδημοσίευση αυτού του βίντεο;
Γιατί θέλησες να το μοιραστείς και με τους φίλους σου στο φατσοβιβλίο;
Εντάξει, κι εγώ μοιράστηκα το θαυμασμό μου για το Μιχάλη τον Πασιάκο. Ανέβασα φωτογραφίες του, μίλησα για εκείνον. Μα είχα κίνητρο. Την ίδια μου την πράξη. Και που αργότερα τη συνέχισα με το αφιέρωμα στην παγκόσμια ημέρα υγροτόπων στο φόρουμ της τάξης μου. Πάλι με υλικό από το Μιχάλη τον Πασιάκο. http://faros.fforumfree.com/t632-topic Αλλά και δικό μου, από τη δική μου δηλαδή ζωντανή και έμπρακτη παρουσία στη Θεσπρωτία. Γιατί δεν ήρθα εδώ τουρίστας. Δεν ξεσηκώθηκα να τρέχω πίσω από το Μιχάλη. Τον θαυμάζω αλλά με το δικό μου σταυρό πορεύομαι.
Το ίδιο προσπαθώ να κάνω και με την περίπτωση του Λιαντίνη. Όχι να μοιράζομαι με κούφια λόγια τον όποιο θαυμασμό μου για εκείνον και τη φιλοσοφία και το έργο του. Και φυσικά όχι με κουφούς. Και όχι με δίποδα ζώα που παριστάνουν τους ανθρώπους.
Ίσως θυμάσαι τις προάλλες που στον τοίχο μου στο face book αναφέρθηκα στην επέτειο του θανάτου του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Και ένα απρεπές σχόλιο που μου άφησε κάποια. Θυμάσαι τι έκανα; Τη διέγραψα επιτόπου. Γιατί τους φίλους μου τους διαλέγω. Και δε γουστάρω τα ιερά μου και τα όσια να τα μοιράζομαι με το σκυλολόι.
Εσύ όμως όχι μόνο δε διέγραψες αυτή που έβρισε το Λιαντίνη στον τοίχο σου αλλά ούτε καν απάντησες. Δε διέγραψες ακόμη και το σχόλιο! Παρά ζήτησες σε μένα να πάω εκεί να μαλλιοτραβηχτώ με έναν άνθρωπο που δεν ξέρω. Γιατί;
Και θέλω να πω προς όλους. Μην παίζετε με το Λιαντίνη. Ο Λιαντίνης είναι φωτιά. Καίει.
Θέλετε να τον μελετήσετε; Μελετήστε τον. Μα αφήστε το δασκαλίκι προς τρίτους σε άλλους που έχουν τα κότσια να το κάνουν. Ή, αν επιμένετε, τουλάχιστον αντιμετωπίστε και τις συνέπειες των πράξεών σας. Θέλετε να το παίξετε μαθητευόμενοι μάγοι; Με γεια σας και χαρά σας. Τοιμαστείτε και για τα επακόλουθα... Ακόμη και για το μπούμερανγκ που περίμενε το φίλο μου σήμερα. Να καρτερεί βοήθεια από μένα και εγώ να τα βάζω μαζί του και να του ζητώ και τα ρέστα.
Ξέρω πως δεν είχε κακή πρόθεση. Μα οι πράξεις μας δεν κρίνονται μόνο από την πρόθεση αλλά και από το αποτέλεσμα. Όπως και η ζωή μας η ίδια κρίνεται από το θάνατό μας. Και μηδένα προ του τέλους που ελάλησε ο Σόλων ο Αθηναίος. Έτσι και η κάθε μας πράξη.
Και σε κάθε περίπτωση θεωρώ χρήσιμο να θυμίσω πως είναι άκρως επικίνδυνη τακτική να παριστάνουμε τον ντελιβερά μοιράζοντας δεξιά και αριστερά κομματάκια από Λιαντίνη. Γιατί προκαλούμε και δημιουργούμε έναν ολόκληρο συρφετό ανθρώπων που έχουν ακούσει ολίγον από Λιαντίνη μα δεν έχουν την παιδεία και τις βάσεις να το κατανοήσουν. Φυσικό και να παρεξηγούν αυτά που άκουσαν. Άλλοτε βρίζοντας το Λιαντίνη, άλλοτε θεοποιώντας τον και γενικά περνώντας τον για άλλον. Σελίδα 139 του Νηφομανούς. Ξαναδιαβάστε την. Για τους ημιμαθείς που είναι χειρότεροι από τον παντελώς αμαθή.
Αυτό θεωρώ πως είναι (δανειζόμενη τα λόγια του Λιαντίνη για τους χριστιανούς) το θεμελιώδες σημείο της διαστροφής και ψευτισμού της διδασκαλίας του Λιαντίνη. Ο κατακερματισμός της διδασκαλίας του και της φιλοσοφίας του και που το διαδίκτυο τη διευκόλυνε στο έπακρο. Πάτα στη μηχανή αναζήτησης της google τη λέξη Λιαντίνης. Και δες τι θα λάβεις και σε πόσο χρόνο:
Περίπου 438.000 αποτελέσματα (0,21 δευτερόλεπτα)
Πού οδηγούν όλα αυτά; Στο Λιαντίνη; Ας δώσω ένα παράδειγμα από τα πρώτα λινκ που βρέθηκαν μπροστά μου:
Τι σύμπτωση! Βίντεο και αυτό. Η εύκολη λύση. Το ανέβασε κάποιος Ερμής. Μάλιστα. Πού το βρήκε; Πουθενά ούτε λέξη. Δεν το ξέρω ποιος είναι αυτός ο Ερμής. Ξέρω όμως ότι τουλάχιστον το πρώτο μέρος του βίντεο (φυσικά δεν πρόκειται να καθίσω να το δω ολόκληρο) προέρχεται από δική μου βιντεοκασέτα και που έμεινε στο αρχείο μου να σκονίζεται από τα 1998 και μέχρι το 2006. Τότε έκανα το λάθος να τη δανείσω σε έναν δημοσιογράφο. Δε μου τη γύρισε ποτέ. Και ιδού τα αποτελέσματα της άθλιας πράξης μου, της απερίσκεπτης και αφελούς. Πήραν την κασέτα και την τεμάχισαν κατά το δοκούν και τις σκοπιμότητές τους και πλημμύρισαν το διαδίκτυο. Για να λαξεύσουν ένα Λιαντίνη στα μέτρα τους και όπως θα υπηρετούσε τα σχέδιά τους. Ναι, υπήρξα κι εγώ ημιμαθής και δεν το κρύβω πως έκανα λάθη. Η διαφορά είναι πως αυτά μου τα λάθη θέλησα να τα πληρώσω. Και αφού μπήκα στο χορό, να τον τελειώσω. Όπως ζητά ο Λιαντίνης στο κεφάλαιο ΕΔΩ ΩΔΕ στο Νηφομανή. Τι σημαίνει αυτό; Ιδού μια μικρή απόδειξη:
http://educandus.forumotion.com/t1533-topic#9150 (αναζήτηση στοιχείων με βάση τη μαρτυρία του ταξιτζή και διασταύρωση με νεότερα δεδομένα)
Θέλετε και άλλη απόδειξη;
http://educandus.forumotion.com/t386-topic (το ορειπορικό του Λιαντίνη)
http://educandus.forumotion.com/t327-topic (Το γράμμα στο ζεύγος Κεκέ)
Θα μπορούσα να παραθέσω πολλές ακόμη αποδείξεις. Πως με βάση το υλικό της βιντεοκασέτας θέλησα να ψάξω και να διερευνήσω σε βάθος το θέμα. Να γνωρίσω ανθρώπους, να επισκεφθώ τόπους, να συγκεντρώσω ντοκουμέντα. Δεν έμεινα σαν χαϊβάνι να βλέπω μια κασέτα. Και μόνο έτσι βρήκα το θάρρος να απευθυνθώ και σε άλλους και να ορθώσω λόγο και άποψη. Και πάντα ανοιχτή σε νέες πληροφορίες και νέα δεδομένα. Προσπαθώντας πάντα να συμπληρώσω ολόκληρο το παζλ. Αυτό το θεωρώ πολύ σημαντικό. Για όλους όσους θέλουν να ασχολούνται με το Λιαντίνη. Να μη μένουν σε αποσπάσματα. Και κυρίως να μη βγάζουν βιαστικά συμπεράσματα χωρίς να έχουν πλήρη εικόνα. Συμπεράσματα που δυστυχώς βιάζονται να κρεμάσουν και στο διαδίκτυο.
Θέλω λοιπόν να πω και να κλείσω με αυτό το γράμμα μου, πως όποιος θέλει να διαδίδει Λιαντίνη να φροντίζει να είναι και σε θέση να απαντά στις ερωτήσεις που θα δεχτεί. Όποιος δηλαδή αποφασίζει να αφήσει γένια, να προμηθεύεται έγκαιρα και χτένια. Και αυτό δηλώνει ο τίτλος της ανάρτησης. Ίσως θα έπρεπε εσύ να απαντήσεις. Εσύ δηλαδή που προκάλεσες τα σχόλια.
Καλημέρα σας!
ΟΙ ΛΕΙΜΩΝΕΣ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου