Η ΜΕΓΑΛΗ ΝΥΧΤΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Και η μεγάλη νύχτα συνεχίζεται. Πέρασαν και οι επαναληπτικές εκλογές της 17ης Ιουνίου. Και η χώρα εδώ και λίγες ώρες έχει πρωθυπουργό! Την αύριο θα αποκτήσουμε, λένε, και υπουργικό συμβούλιο. Ήδη τα ονόματα σουλατσάρουν στα ιντερμίντια και στα τελεβίζια. Από τη μια οι δημοσιογράφοι, από την άλλη οι πολικάντηδες. Και στη μέση οι φουκαράδες οι δάσκαλοι που πλέον δεν ξέρουμε τι να λέμε στα παιδιά και να μην ντρεπόμαστε τον καθρέφτη μας.

Σ' αυτές τις ώρες που το κουράγιο είναι εύλογο να στερεύει, ας ξαναπιάσουμε τα βιβλία του Δασκάλου. Το δικό μας ευαγγέλιο πως "το σκοτάδι δεν είναι μόνο και ανίκητο". Θα ξημερώσει! Πού θα πάει; Όση νύχτα και αν μας όρισαν οι δυνατοί της γης.

Ως τότε, εσείς δάσκαλοι, μην ξεχνάτε το καθήκον σας. Η παιδεία είναι η μόνη μας ελπίδα να αλλάξουμε τον κόσμο. Και να τον ξανακάνουμε στα μέτρα του ανθρώπου. Δηλαδή να προσαρμόσουμε την αγωγή στα μέτρα του κόσμου και τους νόμους της φύσης.

Είναι μια άλλη επανάσταση αυτή, εσωτερικού τύπου. Που δεν αρέσει στα κόμματα και στους πολιτικούς και την αγνοούν επιδεικτικά οι δημοσιογράφοι. Γιατί αυτοί δε νοιάζονται για τον άνθρωπο. Πάρεξ για το χρήμα και τη δόξα. Την καρέκλα και την εξουσία. Και τα κουκιά... Τους είδατε προχτές; Την Κυριακή; Όλα τα επιτελεία, κομματικά και δημοσιογραφικά. Επί ποδός πολέμου.

Ποιος απ' αυτούς νοιάστηκε ή έμαθε για το μικρό άγγελο που βρέθηκε παραμονές των εκλογών στο νοσοκομείο; Σιγά μην ενδιαφερθούν που ένας εν δυνάμει αυριανός Αϊνστάιν κατέρρευσε από την "καλοπέραση". Την ίδια που βιώνουν αμέτρητα παιδιά της σήμερον. Μεγαλώνοντας σε μια ιδιότυπη ορφάνια. Με τον πατέρα και τη μάνα να απουσιάζουν με τις ώρες στη δουλειά. Με ένα σχολείο που σχολείο δεν είναι. Με ένα αύριο κατασκότεινο να τα περιμένει ως άλλος Μινώταυρος.

Ποιος Θησέας και ποια Αριάδνη θα μας βγάλουν επιτέλους από το νέο λαβύρινθο;

Κανένας Θησέας και καμιά Αριάδνη. Εκείνοι τον εαυτό τους έσωσαν και μόνο. Εμείς, αν θέλουμε να σωθούμε, πρέπει οι ίδιοι να ξαναπιάσουμε το μίτο το σωτήριο. Με τα τέσσερα στημόνια. Εκείνα που ο Δάσκαλός μας έθεσε βίγλες του υπάρχειν Ελληνικός:


«Να υπάρχεις Ελληνικός δηλώνει τέσσερις τρόπους συμπεριφοράς.

Ότι δέχεσαι την αλήθεια που έρχεται μέσα από τη φύση, όχι την αλήθεια που φτιάχνει το μυαλό των ανθρώπων.

Ότι ζεις σύμφωνα με την ηθική της γνώσης, όχι με την ηθική της δεισιδαιμονίας και των προλήψεων.

Ότι αποθεώνεις την εμορφιά, γιατί η εμορφιά είναι δυνατή σαν το νου σου και φθαρτή σαν τη σάρκα σου.

Και κυρίως αυτό: ότι αγαπάς τον άνθρωπο. Πώς αλλιώς! Ο άνθρωπος είναι το πιο τραγικό πλάσμα μέσα στο σύμπαν.»

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ, Προλόγισμα στα Ελληνικά

Και φαντάσου λέει ο νέος μας πρωθυπουργός να έβγαινε και να μας έλεγε αυτά τα τέσσερα. Την ώρα που ορκίστηκε και ανέλαβε να μας σώσει.

Μα αν το είχε κάμει δε θα σου μιλούσα τώρα για τη μεγάλη νύχτα που συνεχίζεται.

Κι ούτε θα σε καλούσα να ενώσουμε τα χέρια για να βγούμε από το λαβύρινθο.

Για τα παιδιά. Την αθώα νέα γενιά του Λιαντίνη μας. Που δε φταίνε τίποτα. Και όμως πληρώνουν όλο το βάρος των δικών μας σφαλμάτων.

Για όλα τα παιδιά. Και για να μην ντρεπόμαστε να τα κοιτούμε στα μάτια.

Καλό ξημέρωμα! (ευχή ηπειρώτικη στη θέση της ανόητης καληνύχτας... )