ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ ΤΟ OFFICIAL SITE ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΛΙΑΝΤΙΝΗ ΤΟ liantinis.gr




1η Ιουνίου. 16 χρόνια από την έξοδο του Δημήτρη Λιαντίνη


Στη μνήμη της μέρας που καλά κρατεί - παρά το πέρασμα 16 χρόνων - ήρθε τυχαία σήμερα να προστεθεί η πληροφορία:

1265: Σαν σήμερα γεννιέται ο Ντάντε Αλιγκιέρι, γνωστότερος στην Ελλάδα ως Δάντης, εθνικός ποιητής της Ιταλίας

Για τη βαθιά σχέση του Δασκάλου μας, Δημήτρη Λιαντίνη, με τον Ντάντε, δε χρειάζεται θαρρώ να πούμε. Είναι γνωστή σε όλους. Μόνο να θυμίσουμε αυτό που γράψαμε παλιότερα για την ονομασία του τελευταίου του βιβλίου με τον τίτλο "Γκέμμα". Πως Γκέμμα λεγόταν η σύζυγος του Δάντη:

"Το 1296 παντρεύτηκε την Γκέμμα, από την οικονομικά ισχυρή οικογένεια των Ντονάτι. Είναι αξιοσημείωτο πως ο ίδιος ο Δάντης δεν αναφέρει στα γραπτά του τίποτα σχετικά με την Γκέμμα. Πιστεύεται πως μαζί απέκτησαν τρία παιδιά (Jacopo, Pietro και Antonia)."

Ίσως γι' αυτό και ο ίδιος ο Λιαντίνης δε θεώρησε σωστό να αναφέρει κάτι σχετικό στα βιβλία του, ακόμη και στη Γκέμμα, για τη σύζυγο του Δάντη. Ενώ μιλά διεξοδικά για τη Βεατρίκη του. (σελ. 198 της Γκέμμας, κεφάλαιο Νέκυια). Έτσι και είναι πολύτιμο το στοιχείο που μας χαρίστηκε από το προσωπικό αρχείο του Λιαντίνη με τη χειρόγραφη σημείωση στη Θεία Κωμωδία. Διαβάστε περισσότερα στο παλιότερο άρθρο μας για την ονομασία της Γκέμμας εδώ:

http://liantinis-o-daskalos-mas.blogspot.gr/2010/02/blog-post_10.html

Όσο δε για τη σημερινή ανακάλυψη, πως είναι η γενέθλια ημέρα του Δάντη, οφείλουμε να παραθέσουμε και το ακόλουθο για να μην είμαστε ανακριβείς:

"Πατέρας του ήταν ο Alighiero di Bellincione και μητέρα του η Donna Bella degli Abati, η οποία πέθανε όταν ο Δάντης ήταν περίπου πέντε ετών. Η ακριβής ημερομηνία γέννησης του δεν είναι γνωστή, ωστόσο ο ίδιος αναφέρει στα γραπτά του πως γεννήθηκε στον αστερισμό των Διδύμων και επομένως η γέννηση του τοποθετείται από τα μέσα Μαΐου μέχρι τα μέσα Ιουνίου του 1265."

Για τους Διδύμους και το ακόλουθο απόσπασμα από τις τελευταίες σελίδες της Γκέμμας (σελ. 253):

"Ταξιδεύουμε στη γη, όπως οι Δίδυμοι στον ουρανό. Με τη μέρα μας θνητή, που η αψευδής γνώση για τη μοίρα μας τηνε  κάνει σχεδόν αθάνατη." 

Ο ίδιος ο Λιαντίνης γεννήθηκε στον αστερισμό του Λέοντα, στις 23 Ιουλίου 1942, όπως ο ίδιος σημειώνει στο οπισθόφυλλο της Γκέμμας. Όμως γεννήθηκε μαζί με έναν ακόμη αδελφό του, δηλαδή δίδυμος. Στην πιθανή απορία κάποιων αν έμοιαζαν στην εμφάνιση τα δύο αδέρφια, απαντούμε πως όχι. Δίδυμοι λοιπόν αλλά όχι από το ίδιο ωάριο.

Από την άλλη μεριά όμως θα πρέπει να επισημάνουμε πως ο δίδυμος αδερφός του Λιαντίνη λέγεται Στέφανος και πως η Γκέμμα εκτός των άλλων είναι και το πιο λαμπρό αστέρι του Βορείου Στεφάνου. Δείτε σχετική σημείωση του Λιαντίνη και στις πρώτες σελίδες του βιβλίου, που θέλησε να το επισημάνει ως στοιχείο.

Αξίζει επίσης να διαβάσετε το "Μοιρολόι" του Λιαντίνη στη σελ. 156 του Νηφομανή, για το μικρό αγοράκι το Στέφανο. Το αγέννητο αγοράκι του ζεύγους Λιαντίνη που χάθηκε στον τέταρτο μήνα της κύησης, Δεκαπενταύγουστο του 1979, όπως μας ενημερώνει η Νικολίτσα Λιαντίνη με δική της σημείωση στη σελ. 97 του βιβλίου ποιημάτων "Οι ώρες των Άστρων".

Έτσι το ζευγάρι έμεινε με ένα μόνο παιδί, την κόρη τους Διοτίμα, και στην οποία ο Λιαντίνης άφησε το γνωστό του γράμμα όταν την 1η Ιουνίου 1998 έφυγε.

http://liantinis-o-daskalos-mas.blogspot.gr/2010/02/blog-post_7439.html

Αξίζει να το θυμηθούμε μέρα που είναι τι έγραφε και με βάση τη δημοσίευσή του στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία από τις πρώτες μέρες της εξαφάνισης του Λιαντίνη:

"Διοτίμα μου,

Φεύγω αυτοθέλητα. Αφανίζομαι όρθιος, στιβαρός και περήφανος. Ετοίμασα τούτη την ώρα βήμα- βήμα ολόκληρη τη ζωή μου, που υπήρξε πολλά πράγματα, αλλά πάνω από όλα εστάθηκε μια προσεκτική μελέτη θανάτου. Τώρα που ανοίγω τα χέρια μου και μέσα τους συντρίβω τον κόσμο, είμαι κατάφορτος με αισθήματα επιδοκιμασίας και κατάφασης.

Πεθαίνω υγιής στο σώμα και στο μυαλό, όσο καθαρό είναι το νωπό χιόνι στα όρη και το επεξεργασμένο Γαλάζιο διαμάντι.

Να ζήσεις απλά, σεμνόπρεπα, και τίμια, όπως σε δίδαξα. Να θυμάσαι ότι έρχουνται χαλεποί καιροί για τις νέες γενεές. Και είναι άδικο και μεγάλο παράξενο να χαρίζεται τέτοιο το δώρο της ζωής στους ανθρώπους, και οι πλείστοι να ζούνε μέσα στη ζάλη αυτού του αστείου παραλογισμού.

Η τελευταία μου πράξη έχει το νόημα της διαμαρτύρησης για το κακό που ετοιμάζουμε εμείς οι ενήλικοι στις αθώες νέες γενεές που έρχουνται. Ζούμε τη ζωή μας τρώγοντας τις σάρκες τους. Ένα κακό αβυσσαλέο στη φρίκη του. Η λύπη μου γι αυτο το έγκλημα με σκοτώνει.

Να φροντίσεις να κλείσεις με τα χέρια σου τα μάτια της γιαγιάς Πολυτίμης, όταν πεθάνει. Αγάπησα πολλούς ανθρώπους. Αλλά περισσότερο τρεις. Το φίλο μου Αντώνη Δανασσή, τον αδερφοποιτό μου Δημήτρη Τρομπουκη, και τον Παναγιώταρο το συγγενή μου, γιο και πατέρα του Ηρακλή.

Κάποια στοιχεία από το αρχείο μου το κρατά ως ιδιοκτησία ο Ηλίας Αναγνώστου.

Να αγαπάς τη μανούλα ως την τελευταία της ώρα. Υπήρξε ένας υπέροχος άνθρωπος για μένα, για σένα, και για τους άλλους. Όμως γεννήθηκε με μοίρα. Γιατί της ορίστηκε το σπάνιο, να λάβει σύντροφο στη ζωή της όχι απλά έναν άντρα, αλλά τον ποταμό και τον άνεμο. Το γράμμα του αποχαιρετισμού που της έγραψα το παίρνω μαζί μου.

Σας αφήνω εσένα, τη μανούλα και το Διγενή, το σπίτι μου δηλαδή, που του στάθηκα στύλος και στέμμα, Γκέμμα πες, σε υψηλούς βαθμούς ποιότητας και τάξης. Στην μεγαλύτερη δυνατή αρνητική εντροπία. Να σώζετε αυτή τη σωφροσύνη και αυτή την τιμή. Θα δοκιμάσω να πορευτώ τον ακριβό θάνατο του Οιδίποδα. Αν όμως δεν αντέξω να υψωθώ στην ανδρεία που αξιώνει αυτός ο τρόπος, και ευρεθεί ο νεκρός μου σε τόπο όχι ασφαλή, να φροντίσεις με τη μανούλα και το Διγενή, να τον κάψετε σε ένα αποτεφρωτήριο της Ευρώπης


Έζησα έρημος και ισχυρός.

Λιαντίνης



Τη μέρα που θα πέσω έδωσα εντολή να στεφανωθούν οι μορφές
Σολωμού στη Ζάκυνθο κ' Λυκούργου στη Σπάρτη. "




Το χειρόγραφο αυτό δεν είναι το τελικό της επιστολής του Λιαντίνη αλλά προσχέδιο που βρέθηκε στο αρχείο του και αξίζει να το διαβάσουμε και να δούμε τις διαφορές από το τελικό κείμενο. Τα ίχνη φωτιάς στην άκρη του φύλλου δείχνουν την πρόθεση του συγγραφέα να το κάψει, κάτι όμως που τελικά δεν ολοκλήρωσε...  

Έλληνες θα ειπεί...






Να μαζεύονται οι φίλοι, να πίνουν κρασί και να τραγουδάνε...

Προβολές σελίδων τον προηγούμενο μήνα